Eerste zin Mijn vader had in de bergen zo zijn eigen manier van wandelen.
Voor de ene zijn het hinderlijke stenen puisten, voor de ander zijn bergen majestueuze uitdagingen. De vader van Pietro behoort tot de laatste categorie: elke piek in het landschap dient beklommen te worden, de ideale remedie tegen de stadsstress van Milaan. Dus wordt iedere vakantie op wandelschoenen doorgebracht. En omdat vaders nu eenmaal vaders zijn, moet zoonlief telkens mee, hoogteziekte of niet. Eigenlijk blijft Pietro liever beneden, lezend in een hoekje, dromend van een carrière als filmmaker, maar het alpinisme werkt aanstekelijk en wanneer hij in de lokale bouwvakker Bruno een levensvriend ontdekt, begint het ruwe bergleven aan hem te trekken.
‘Klassiek’ is het woord dat spontaan bij je opkomt bij het lezen van De acht bergen van Italiaans talent Cognetti, een gedegen verhaal over zoons die met hun vaders worstelen, over zwijgzame mannen die liever de natuur in trekken dan met hun vrouwen te praten, over stad versus platteland. Geen punten voor originaliteit maar Cognetti bekoort met zijn fraai taalgebruik en vermijdt slim de meligheid. In mindere handen was dit de zoveelste Walden-kloon geworden.
De acht bergen ***
Paolo Cognetti, De Bezige Bij (oorspronkelijke titel: Le otto montagne), 240 blz., ? 19,99.
