Oude wijn in nieuwe vaten: het gros van de Hollywoodremakes en -updates plooit zich eerder braaf naar dat gezegde. Al gaat dat niet helemaal op voor Mission: Impossible, de franchise die Tom Cruise en Brian De Palma in 1996 lanceerden.
Uitgangspunt was de gelijknamige formulaire Amerikaanse serie, met de onsterfelijke titeltune van Lalo Schifrin, die in de jaren zestig en tachtig op CBS liep, maar De Palma turnde het concept om tot een hyperkinetisch actieavontuur.
De originele reeks was een verheerlijking van meticuleuze planning, laconieke cool en vooral professioneel teamwork. De planning en cool zijn present in de hightechremake, maar De Palma en zijn scenaristen, David Koepp (Jurassic Park, Carlito’s Way) en Robert Towne (Chinatown), nemen wel afstand van de opzet van de oorspronkelijke serie: de geheim agenten van de Mission Impossible Force werken niet langer samen als een team om hun gevaarlijke missie tot een goed einde te brengen, want ze worden een voor een geliquideerd, op Ethan Hunt (Tom Cruise) na. De energieke lone wolf Hunt wordt er door de CIA zelfs van verdacht de mol te zijn die achter de dood van het eliteteam zit. Het is de trigger voor een stijlvolle thrillertocht richting gerechtigheid, waarbij alles draait om de jacht op een lijst van geheim agenten, al blijft dat voor de Hitchcockfan in De Palma slechts een MacGuffin om de coda van de spionagethriller te exploreren en voort te borduren op geliefkoosde thema’s als voyeurisme, beeldmanipulatie en rollenspel.
Pièce de résistance is natuurlijk de inbraakscène in het computercentrum van het streng bewaakte CIA-hoofdkwartier in Virginia. Cruise zweeft aan een kabel in een Kubrickachtig klinisch wit 2001-decor en als iets de vloer raakt, één zweetdruppel volstaat, gaat het alarm af. In geen van de latere episodes van de blockbusterreeks vind je die unieke combinatie van formele virtuositeit en meesterlijk opgebouwde suspense terug. Intussen loopt de trailer van Mission: Impossible – Rogue Nation, de vijfde aflevering uit de franchise, die er binnen enkele weken aankomt. En het dient gezegd: het stuntplezier spat ervan af. Vraag is of regisseur Christopher McQuarrie, de scenarist van The Usual Suspects, de film ook naar zijn hand zal weten te zetten, want dat is precies wat De Palma op een verbluffende manier deed.
Luc Joris
