Theater: Tooghelden

In het droogkomische ‘Desperado’ voert Toneelhuis vier desperate tooghangers in Lucky Luke-outfit op. Met de hete adem van de rodeostier in de rug overschouwen ze hun pantoffelheldleven…

The Play = Desperado

Gezelschap = Toneelhuis

In een zin = Het stuk mist ondanks de sappige, droogkomische tekst vaart door een te sobere regie.

Hoogtepunt = De scène waarin het seksleven van Harrie in geuren en kleuren en vooral veel betekenisvolle stiltes uit de doeken wordt gedaan.

Score = * *

Quote = ‘Wor zen we na mè bezig?’

‘Wor zen we na mè bezig? Hielemol nergens mè bezig.‘ Tom Dewispelaere (Harrie) zet zijn filosofie kracht bij door met zijn hand elk woord in de lucht te plaatsen. Intussen blijft hij quasi roerloos op zijn barkruk zitten. In cowboyplunje. Net als zijn buddy’s Robin, Bert en Leo. Dit is de kracht én de zwakte van deze desperate Desperado’s: roerloos zitten en van kopzorgen doordrenkte woorden afvuren. Het levert een straf beeld op – vier cowboys op een rij, vlak voor het publiek – maar niet altijd straffe scènes….

Bart Meuleman regisseert vier vrienden die in hun favoriete saloon klagen over zagende bazen, doortrapte ex’en, avontuurlijke echtgenotes en nakende pensioenen. De droogkomische tekst zit vernuftig in elkaar en parodieert ‘de man aan den toog’ (en bij uitbreiding elke man) als speelbal in de handen van oversten én vrouwen.

Ondanks die sappige tekst mist het stuk vaart. Dat lijkt vooral een ‘verdienste’ van de sobere regie. Tijdens de opvoering die ik bijwoonde, verknalde een aanval van de slappe lach ook nog eens het slot. ‘Wor zen we na mè bezig?‘, zag je de vier denken. Eventjes hielemol nergens mè bezig, jongens.

Smaakmaker:

DESPERADO from Toneelhuis on Vimeo.

Els Van Steenberghe

De volledige recensie verschijnt binnenkort in Knack Focus.

Meer info: www.toneelhuis.be www.bebuquin.been