Theater Stap, u bekend als de thuisbasis van het gros van de acteurs uit Tytgat Chocolat, toont het meest donszachte, bonte kantje van onze planeet in De wereld. Dat klinkt zoet. Dat ís het. Maar het wordt nooit té zoet.
Sinds 1985 bouwt het Turnhoutse Theater Stap zijn voorstellingen op het charisma en het ongeremd, oprecht enthousiasme van zijn acteurs, stuk voor stuk mensen met een mentale beperking. In het najaar van 2017 schitterden de meesten nog in Tytgat Chocolat. In De wereld schitteren ze evengoed. Door de aanstekelijke ongeremdheid waarmee ze vissen nabootsen, een treincoupé vol slapende reizigers wakker zingen, naar de ondergaande zon staren of de wild haardos van een van hun medespelers strelen. Ze doen het allemaal met een warme onbevangenheid.
Dat het toch niet té mierzoet wordt, is te danken aan de uitmuntende omkadering. De wereld vormt een tweeluik met De bank (2015). Daarvoor gingen acteurs Luc Nuyens en Frank Dierens en auteur Paul Verrept aan de slag met het ensemble. Het resultaat was een prachtige ode aan het leven zoals het voorbijtrekt langs een man die op een bankje in het park zit.
De kracht van dit verhaal zit minder in de chemie tussen tekst en spel maar bovenal in de chemie tussen spel en muziek.
Waar De bank eindigde, begint De wereld. Op de kale scène staan elf donkere stoelen. De achterwand bestaat uit een hangende, grijze wand waarop met water getekend kan worden (een ingenieus idee van scenograaf Stef Stessel). In dit decor trekt Dierens’ personage de wereld in. Eerst wandelt hij van de bank in het park naar een terras waar hij door een ongemeen geestige ober wordt bediend. Dan waagt hij zich de trein op die met een zevental uurtjes vertraging arriveert in Oostende. Daar vindt de man rust en … liefde.
Paul Verrept schreef een mooi verhaal, maar blinken van de inventiviteit doet zijn taal niet. De kracht van de vertelling zit bijgevolg niet zozeer in de chemie tussen tekst en spel, maar wel in die tussen spel en muziek, verzorgd door monderharmonicameester Steven De bruyn en zangeres / percussioniste Tsubasa Hori.
Was de wereld maar een beetje meer zoals u003cemu003eDe wereldu003c/emu003e, wat een hartverwarmende plek zou het zijn.
Zij blazen, zingen en tokkelen poëzie in de guitige en aandoenlijke ontmoetingen waaraan Dierens’ personage zich overgeeft. Een van de mooiste momenten tijdens de opvoering die wij bijwoonden, was het moment waarop Dierens van puur enthousiasme even uit zijn rol viel en glunderend twee duimen de lucht in stak naar kompaan en verteller Luc Nuyens. Waarom? Omdat een van de Stap-actrices lijf, leden, ziel en haar grootste glimlach met ongeziene flair in de strijd gooide om de mooiste, wervelendste goedemorgen-scène ooit te spelen. Geen mens in de zaal die ze niet deed lachen.
Was de wereld maar een beetje meer zoals De wereld, wat een hartverwarmende plek zou het zijn. Al zouden we wél iets meer aandacht voor de kracht van de taal willen reserveren. Met Dierens en Nuyens staan er twee taaltovenaars op de scène die hun beste trucs niet kunnen bovenhalen. Desondanks speelt Dierens de pannen van het dak én geeft hij tegelijk alle ruimte aan de Stap-acteurs om hetzelfde te doen. Het resultaat is een stuk dat zich ontplooit als een stoet vol onvergetelijke ontmoetingen.
Smaakmaker:
4801.0https://www.youtube.com/user/TheaterStap360270YouTubeTheater Stap – De WereldTheaterStaphttps://www.youtube.com/480videohttps://i.ytimg.com/vi/cQ5swIyEVrk/hqdefault.jpg
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
