Dans: Als straatratten

Boontjes in tomatensaus eet je met je handen en een blik worstjes klop je open met een steen. In kabinet k’s ‘Rauw’ tonen zeven kinderen hoe hard én eenvoudig het leven eigenlijk is.

The Play = rauw

Gezelschap = kabinet k

In een zin = Een indringend portret van de zelfredzaamheid waarmee kinderen in het leven staan. De harde vormgeving en dito dansstijl van de twee volwassen dansers is een verfrissende evolutie in en meerwaarde voor de danstaal van kabinet k.

Hoogtepunt = Terwijl de kinderen om hen heen lopen, vatten de twee volwassen dansers een beklijvend duet aan (zonder elkaar aan te raken), meesterlijk gedirigeerd door de muziek van Thomas Devos. Uit dat duet spreekt het verlangen te verdwijnen en het onvermogen te beminnen. Vervolgens loopt een meisje naar voren en vat het duet samen in een krachtige solo waarin ze lijkt te exploderen. Van lelijk eendje tot jonge, levenslustige zwaan.

Score = * * * *

‘Oei oei, het decor stort in!’, vezelt de vrouw voor mij terwijl er gruis uit de toneeltoren op de schemerig belichte scène stort. ‘Maar neen, zo begint het stuk’, fluistert haar man. Dat puin katapulteert je meteen naar een sloppenwijk waar de zon amper schijnt, de mensen uit conservenblikken eten én waar Thomas Devos’ naakte gitaarriffs wonderwel tot hun recht zouden komen.

Devos staat als een bard op de scène. Zijn muziek brengt kleur. Hij schildert in aardetinten. Met een jankende, elektrische gitaar en een beetje melancholisch gezang. In dat muzikale canvas schieten zeven kinderen in vale confectiekledij over en weer. Net ratjes. Ze rapen stenen op, vliegen elkaar in de armen (en houden elkaar even heel stevig vast), ze gebruiken een oude matras als trampoline of verstoppen zich in een verroeste boiler. Ze overleven zoals straatkinderen: met opgeheven kin en een verbeten blik in de ogen. Ze verdedigen elkaar en hun wereld tegen twee volwassen dansers.

Uiteindelijk vinden jong en oud elkaar in het dansen. Dat is mooi maar wat soft. Want Rauw begeestert net omdat de kinderen in hun eentje indrukwekkend overeind blijven in die sombere, door volwassenen geruïneerde wereld.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

De volledige recensie lees je woensdag 13 november 2013 in Knack Focus.

Meer info: www.kabinetk.be