Warhola zag het groots tijdens haar albumvoorstelling gisterenavond in een uitverkochte Ancienne Belgique. De band rond Oliver Symons kreeg de zaal op meerdere momenten aan het sudderen, maar bereikte helaas haar kookpunt niet.
Het zijn spannende tijden voor Warhola, de band rond Bazart-speerpunt Oliver Symons. Gisteren verscheen Girl, de officiële opvolger van de succesvolle single Promise die eerder dit jaar gereleased werd. Als kers op de taart konden fans ’s avonds gaan luisteren naar de albumvoorstelling van Young Loving, het langverwachte debuutalbum dat in de loop van het jaar druppelsgewijs gereleased zal worden.
In een overvolle AB worden we begroet door een weelderig uitgedoste Oliver Symons die plaatsneemt achter zijn keyboard en opener Limit solo inzet. Het valt meteen op dat de bands hang naar een klassevolle verschijning, zich vanavond ook naar een strak gedecoreerd podium heeft vertaald: de muzikanten – twee drummers en twee synthspelers – staan symmetrisch en in spiegelbeeld opgesteld. Boven hun hoofden prijkt een groot, wit vierkant en op het zwarte doek achter hen worden de letters YL geprojecteerd – de initialen van Young Loving.
Het duurt niet lang vooraleer Symons’ keyboardspel kracht wordt bijgezet met een luide beat, iets waar we ons het komende uur wel vaker aan mogen verwachten. De zanger richt zich op datzelfde moment naar het publiek, dat hem nog wat bedeesd staat aan te gapen.
Een eerste kreet van verwondering vult de ruimte wanneer het vijftal Lady inzet, een van de succesnummertjes van EP Aura. Op de vertrouwde klanken van Symons’ autotune zwieren al enkele fans de heupen los, maar het grootste deel van het publiek blijft voorlopig nogal koeltjes en onbewogen staan.
Wanneer de band Jewels inzet, is het op slag zomer in de zaal: er wordt gelachen, gezongen, gejoeld, gedanst en smartphones gaan in allerijl de lucht in. De aanstekelijke vibe en strakke uitvoering blijken de perfecte ijsbrekers te zijn.
Maar Warhola is niet gekomen om vertrouwd werk te brengen, zoals Symons ook verduidelijkt wanneer hij voor de eerste keer zijn publiek aanspreekt: “We gaan nieuwe nummers spelen van het album Young Loving,” zegt de Antwerpse zanger droogjes. Wat volgt zijn twee nieuwe nummers waarbij we zachtjes indommelen. Het eerste is Drive, een zeemzoete popsong waarbij Symons wordt bijgestaan door de Brusselse poprevelatie Tessa Dixson, u mogelijk bekend van de Waalse versie van The Voice. Ook bij het iets hardere Aim High weet de band onze aandacht niet vast te houden.
Net op het moment dat het erop begint te lijken dat de zaal niet meer tot ontdooien gebracht kan worden, zet het vijftal Sportcar in, dat harten doet smelten. In tegenstelling tot andere songs, is Sportcar geen feestnummer met straffe beats maar een zweverige synthpopdroom die de hele zaal in vervoering brengt. De luchtige, naturelsound van Symons’ stem en de harmonieuze samenzangen en synthklanken werken verbluffend. Naar het einde toe wordt de song gekruid met een kwetsbare gitaarsolo en een verrassende synthsolo. We komen tot de ontdekking dat de band sfeer kan creëren als geen ander, maar vragen ons af waarom ze daar op geen enkel ander punt van de avond in slagen.
Ook Drifting is zo’n nummer dat eerder gemoedelijk is van sfeer en dat opgewekt klinkt. Net op het moment dat ernaar uitziet dat de draad van het nummer te lang wordt uitgesponnen, zet de band een aanstekelijke beat in waarop we moeilijk kunnen blijven stilstaan.
De band gaat verder met het spiksplinternieuwe Girl, waarvoor Symons opnieuw een gastartiest op het podium verwelkomt. Dit keer is het Glints-frontman Jan Maarschalk Lemmens, die eerder vanavond het voorprogramma verzorgde en het nummer opfleurt met een heerlijke rap.
Afsluiten doet de band met een bisronde die bestaat uit een solouitvoering van Summer, waarbij Symons nog eens alles uit de kast haalt om zijn publiek te vertederen. Qua enthousiasme bereikt de avond pas haar hoogtepunt met het feestlied Promise, dat ondertussen iedereen al bekend in de oren klinkt. Warhola heeft vanavond laten horen dat ze het publiek kan laten sidderen en beven, maar het publiek doen losbarsten bleek toch een uitdaging. Hopelijk volgende keer beter.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
