Zelfs als u tijdens het stofzuigen niet spontaan ‘I want to break free’ begint te zingen of steevast die ene persoon bent die de handdoek in de ring moet gooien wanneer iedereen rondom u Bohemian Rhapsody loopt te zingen, legt u vandaag best iets van Queen op. Dertig jaar geleden trad de groep voor het laatst op met Freddie Mercury zaliger.
Je zal maar een ticket hebben gehad voor het afscheidsconcert van Queens Magic Tour in het Engelse Stevenage op 9 augustus 1986. Wisten de 350.000 toeschouwers veel dat ze de laatsten zouden zijn die de voltallige Queen-bezetting aan het werk zagen. Freddie Mercury riep die bewuste zaterdagavond nog lachend uit dat niemand meer zat te wachten op een bende oude mannen op het podium. Enkele maanden later werd er bij de frontman HIV vastgesteld, en besloot de groep niet langer op te treden.
Queen had intussen een lange weg afgelegd. Al in 1968, zo’n kleine twintig jaar eerder, besloot gitarist Brian May samen met zijn goede vriend Tim Staffell een groep op te richten. Na een tijdje vervoegde Roger Taylor hen, en gingen de jongens zich Smile noemen. Toen Staffell collega-student Farrokh Bulsara meebracht naar de repetitie, beseften de jongens niet dat ze rockgeschiedenis zouden schrijven samen. Twee jaar later stapten Taylor, May en Bulsara – die zijn naam liet veranderen in Freddie Mercury – samen in een nieuwe band. Queen was geboren.
One of a kind
Door de jaren heen bewees de band dat ze anders was dan anderen, en een unieke stempel op zijn muziek wist te drukken. Voor de nonbelievers is het ondertussen zelfs wetenschappelijk bewezen hoe uniek Freddie Mercury als artiest was. In april 2016 kwam een groepje wetenschappers met een studie over het vocale bereik van de zanger op de proppen. Hoewel de mythe dat Mercury maar liefst vier octaven kon overbruggen in dat onderzoek bevestigd noch ontkracht werd, toonden de wetenschappers aan dat zijn stem one of a kind was, precies door die overbruggingen, en door de snelheid van zijn vibrato.
We besparen u het analytisch gebrabbel: sommige feiten spreken nu eenmaal voor zich. Queen stond garant voor kwaliteit. Met verscheidene nummer één-hits en nummer één-albums, én miljoenen verkochte platen, wist de band zichzelf te kronen tot iconische sterren aan het rockfirmament.
Beeld u vandaag in dat het een zaterdagavond is in 1986 en dat er rondom u 350.000 man luidkeels ‘Gallileo, Gallileo, Gallileo Figaro’ zit mee te brullen. Tenzij u steevast die ene persoon bent die de handdoek in de ring moet gooien wanneer iedereen rondom u de volledige tekst van Bohemian Rhapsody meezingt. Dan is gewoon genieten van de muziek ook oké.
(JL)
