Het Londense Daughter verscheen in Hasselt gehandicapt aan de start. De vliegtuigmaatschappij waarmee de groep net uit de VS was teruggekeerd, had haar materiaal naar de verkeerde plek verscheept. Balen.
Het Londense Daughter verscheen in Hasselt gehandicapt aan de start. De vliegtuigmaatschappij waarmee de groep net uit de VS was teruggekeerd, had haar materiaal naar de verkeerde plek verscheept. Balen.
PLUS: ‘No crowdsurfing’, lazen we op een bordje in de Clubtent, naast het podium waar Daughter klaar stond om aan te treden. Een overbodige mededeling natuurlijk, want de songs van het trio zetten niet meteen aan tot hooligangedrag. Zijn repertoire bestaat veeleer uit muurbloempjesmuziek: broze, ingetogen indiefolk die het best gedijt in meisjeskamers.
Daughter klinkt net zo bespiegelend als The XX, maar dan zonder zonder de elektronica. Centraal staat de mijmerende fluisterstem van zangeres Elena Tonra, die haar akoestische liedjes laat opfleuren door een (elektrische) gitarist met een voorliefde voor The Durutti Column en een drummer voor wie minimalisme geen scheldwoord is.
Om het optreden alsnog plaats te laten vinden zagen de drie Britten zich genoodzaakt te elfder ure instrumenten te lenen en uiteraard was dat geen ideale situatie. Maar de reacties van de toeschouwers -vooral jonge vrouwen- waren zo warm en geestdriftig dat Daughter zich zonder al te veel kleerscheuren door haar set wist te werken. Songs als ‘Still’, ‘Landfill’ of ‘Youth’ vertoonden weinig ornamenten, maar des te meer emotionele turbulentie. En ook al kon je het optreden niet perfect noemen, het was mooi om te zien hoe de groep, dank zij de onvoorwaardelijke steun van haar fans, toch nog boven zichzelf uitsteeg.
MIN: Daughter is geen voor de hand liggend festivalvoer -te verstild, te kwetsbaar- en er zaten zeker een paar saaie momenten in de set. Dat het overenthousiaste publiek voortdurend meeklapte met nummers die zich daar niet echt toe leenden en dat bovendien uit de maat deed, maakte ons evenmin gelukkig.
HOOGTEPUNT: ‘Youth’.
QUOTE: van gitarist Igor Haefeli, overdonderd door de geestdriftige reacties van de toeschouwers: “We will remember this!”
Dirk Steenhaut
