(13u50, Wablief?!) Buiten schitterde de zon, maar in de Wablief?!-tent pakten donkere wolken zich samen en werden we meegesleurd in donker woelwater met vlagen apocalyptische gitaaruitbarstingen en een dikke mist melancholie.
PLUSWeinig kijklustigen voor Flying Horseman, het Antwerpse combo rond singer-songwriter Bert Dockx bracht met Twist nochtans één van de meest indringende Belgische plaatjes op de markt. Een ‘knappe onderdompelplaat’, volgens onze man (K.B.), en onderdompelen deden Dockx en z’n vijfkoppig gevolg. Buiten schitterde de zon, maar in de Wablief?!-tent pakten donkere wolken zich samen en werden we meegesleurd in donker woelwater met vlagen apocalyptische gitaaruitbarstingen en een dikke mist melancholie. Vroeg nacht was het deze middag, of spreek gerust van een zonverdusytering, want dit is het soort muziek waar ene Ayco op Stubru graag een lans voor breekt.
MINTe vroeg, veel te vroeg. De sferische artrock van Flying Horseman komt het best tot z’n recht in de schemerzone tussen dag en droom. Bovendien speelt de warmte nu blijkbaar ook het verhitte podiummateriaal ten parten en stonden we 15 minuten emmers te zweten vooraleer een technisch euvel kon verholpen worden en de show met vertraging van start ging. Snel verkoeling zoeken onder een vergrootglas!
Het YouTube-moment: De beide achtergrondzangersjes die het tijdens Ghostwriter op een sirene-achtige huilen zetten terwijl Dockx sferische twangklanken uit z’n heupwagen kneep – keibangelijk!
Jonas Boel
Foto’s: Koen Keppens
