Het betere werk van discodon Giorgio Moroder

Francis Weyns is back, en wel met de meest verrassende schijfjes van disco-pionier Giorgio Moroder, plus zijn producerprestaties voor The Three Degrees, Freddie Mercury en Donna Summer.

Disco-pionier Giorgio Moroder komt in oktober zijn World Soundtrack Lifetime Achievement Award ophalen op het Gentse Filmfestival. Reden genoeg om the Godfather of Techno in onze nieuwe Record Collector te eren.Hanjörg “Giorgio” Moroder, een volbloed Italiaan, scoort in 1972 zelf eerst een gigantische hit met “Son of my father”, maar gaat al gauw verder als producer. Hij verkast naar Duitsland en bouwt de Musicland Studios in München, de studio die later de thuisbasis vormt voor ondermeer Queen en Led Zeppelin.

Naast productie-werk voor Donna Summer, Sparks, The Human League e tutti quanti, levert Moroder de soundtracks aan voor ondermeer Scarface, American Gigolo, Flashdance, Cat People en jawel, Top “You take my breath away” Gun. Zijn soundtracks leveren hem drie Academy Awards, drie Grammy Awards en vier Golden Globe Awards op.

Donna Summer – Love to love you baby (1975)

Aan de vooravond van de disco-gekte kreunt LaDonna Adrian Gaines, aka Donna Summer zich een weg door “Love to love you baby”. Het nummer, geschreven door het duo Bellotte/Moroder vindt bij de initiële release maar matig euhm… aftrek omdat verschillende Europese radiozenders de single te suggestief vinden. Tot de plaat op het bureau van Neil Bogart, de CEO van het Amerikaanse label Casablanca Records belandt. Bogart twijfelt of de plaat wel geschikt is voor de Amerikaanse markt en test de plaat uit tijdens een feestje. De plaat wordt keer op keer opnieuw aangevraagd. De single wordt uiteindelijk tot zeventien minuten verlengd (Time Magazine telt in het nummer niet minder dan tweeëntwintig orgasmes), en haalt een top drie in de Amerikaanse charts.

The Three Degrees – New Dimensions (1978)

The Three Degrees scoren in 1973 en 1974 twee enorme wereldhits met Dirty Ol’ Man en When will I see you again maar daarna blijft het voornamelijk stil rond het trio uit Philadelphia.

In 1978 tekenen ze een nieuw platencontract bij het Duitse Ariola-label. Moroder neemt de groep onder handen en zet hen in 1978 met de singles Giving up, giving in en The runner weer op de kaart. Fan van het eerste uur Prins Charles nodigt hen datzelfde jaar uit voor zijn verjaardagsfeestje in Buckingham Palace.

Metropolis – Soundtrack (1984)

Fritz Lang regisseert in 1927 met Metropolis een van de duurste science-fiction films aller tijden. Na de Duitse première wordt er lustig in de film geknipt en het duurt tot 2010 voor we de volledige gerestaureerde film terug te zien krijgen. Moroder onderneemt in 1984 een van de eerste pogingen om de film te restaureren en hij voorziet de film gelijk van een nieuwe soundtrack (waar ondermeer Pat Benatar en Bonnie Tyler op te horen zijn), tot wanhoop van de filmrecensenten. De single Love Kills behaalt een top twintig-notering in de Belgische charts maar zanger Freddie Mercury en Giorgio Moroder ontvangen wel een Razzie Award voor Worst Original Song en Worst Original Score. In ruil voor zijn samenwerking mag Freddie weliswaar de Metropolis-beelden gebruiken voor de Radio Ga Ga-clip.

Giorgio Moroder – From here to eternity (1977)

Het album From here to eternity, waar volgens eigen zeggen, “only electronic keyboards were used in the making”, vormt dé inspiratiebron bij uitstek voor hele generaties techno-aficionados. De gelijknamige single zet het disco-genre, dat op dat moment muurvast gelijmd zit onder kilo’s stroperige violen, weer op de rechte weg. Een jaar later schrijft en produceert Moroder de soundtrack voor Midnight Express.