Fleddy Melculy, de Kenji Minogue van de Vlaamse metal: ‘Mensen die Metallica-shirts kopen in de H&M: wat de fok?’

‘De buitenechtelijke zoon van Lars Ulrich en Lita Ford’, noemt hij zichzelf. En op zijn eerste single neemt hij in Metallica-shirts uit de H&M gehulde johnny’s op de korrel. Maak kennis met Fleddy Melculy, het nieuwe alter ego van De Fanfaar-frontman Jeroen Camerlynck. ‘Fleddy is een creatief ei dat ik nog in mijn gat had zitten.’

‘In de jaren zeventig begon het allemaal met Black Sabbath, in de jaren 80 was het aan Manowar en Iron Maiden, in de jaren 90 kwamen Slayer en Metallica, en daarna … niks meer. Maar dat gaat in 2016 veranderen.’ Ziedaar de mission statement van Fleddy Melculy, het alter ego waarmee Jeroen ‘De Fanfaar’ Camerlynck in februari een eerste ep uitbrengt.

Wie is Fleddy Melculy?

CAMERLYNCK: Een creatief ei dat ik nog in mijn gat had zitten, en dat er blijkbaar dringend uit moest.

Jij bent een metalfan?

CAMERLYNCK: Altijd al geweest, ja. Mijn invloeden gaan van Motörhead over Korn en Metallica tot Aborted. In de muziek van Fleddy Melculy kan ik alles kwijt wat ik cool vind aan metal en hardcore, en dat is: zonder gêne alle clichés op een hoop gooien. Ik vind het heel grappig hoe serieus veel metalbands zichzelf nemen – en terecht! -, en hoe ze allemaal pretenderen vernieuwend te zijn. Fleddy Melculy doet juist het omgekeerde: hij recycleert alles wat hem al eens voorgedaan werd.

Kijk, met uitzondering van een band als Kvelertak heb ik de jongste tien jaar nauwelijks nog metal gehoord waarvan ik dacht: die klinkt nu eens echt vers. Dat wil ik aan de kaak stellen door metal te maken die heel – euh – onvers klinkt. (lacht)

Op eerste single T-shirt van Metallica zet je ‘de johnny’s en marina’s met hun H&M-shirts van Metallica en de Ramones’ in de zeik.

CAMERLYNCK: En terecht, toch? Ik schrok mij een bult toen ik een tijd geleden t-shirts van de Ramones, Nirvana, Iron Maiden en Metallica zag hangen in de H&M. Erger nog: mensen kopen die zonder te weten wie of wat erop staat. Onlangs zag ik een kerel van een jaar of zestien over straat lopen in een t-shirt van Chewbacca, uit Star Wars. ‘Cool’, zei ik, ‘een t-shirt van Chewbacca.’ Waarop die jongen mij heel raar aankeek. ‘Jij weet toch wel wie Chewbacca is?’ vroeg ik. ‘Nee’, antwoordde hij, ‘ik vond dat gewoon een mooie hond.’ Wat de fok? denk ik dan.

Wat de fok?, zo heet ook de ep van Fleddy Melculy die op 16 februari verschijnt.

CAMERLYNCK: Klopt. Daar zullen nog méér maatschappijkritische nummers op staan, allemaal bedacht in die zes maanden dat Fleddy zich teruggetrokken heeft in een Noors bos. Waar Fleddy zoal over zingt? Over zijn sleutels kwijtspelen en bijgevolg zijn huis niet meer in geraken, en over zijn hartstochtelijke haat tegenover jazz. Ja, ik vind jazz het grootste kutgenre dat er bestaat, en heb in Fleddy Melculy eindelijk een zielsverwant gevonden die dat aan de mensen duidelijk kan maken. (lacht)