Meer dan 100.000 bezoekers vonden dit jaar hun weg naar Sfinks Mixed. Dat succes dankt het festival niet alleen aan goed weer en gezelligheid, maar vooral aan zijn mix van eigenzinnige muziek én familievriendelijkheid. Zo was het de laatste dag, die kleppers als Guido Belcanto en Marcia Griffiths bracht, vaak even druk in de festivalspeeltuin als in de concerttent.
Wie zich een weg naar het festivalterrein baande langs het Sfinks Kids Village, kon er niet naast kijken: zondag is familiedag op Sfinks Mixed. Honderden kinderen en ouders begaven zich naar de springkastelen en amuseerden zich met de reuzegrote instrumenten. En in de concerttent? Daar beleefde het publiek haar tweede jeugd, bij Vlaanderens meest eigenzinnige volkszanger Guido Belcanto, die voor een vroeg hoogtepunt zorgde.
‘Nummertje vergeten’
Net als jongerensensatie Broederliefde een dag eerder, zit Belcanto bij het geliefde en populaire Nederlandse TopNotch-label. Gek? De enorme opkomst en Belcanto’s volkmennerij bewezen alvast dat het een perfect fit is. Net als zijn labelmaatjes weet Belcanto immers perfect wat de fans willen (zich amuseren) en wat hen bezig houdt (de kleine en grote dingen des levens). Alleen voegt hij er nog een extra laagje nostalgie, ontroering en vakmanschap aan toe.
‘Ik ben een loser geweest,’ vertelde Belcanto. ‘Maar dankzij jullie ben ik dat nu niet meer.’ Niet iedereen komt met zo’n kleffe uitspraak weg, maar hij dus wel. Of het nu liedjes- of bindteksten zijn: overal lijken er levenswijsheden in zijn klare taal te schuilen, en dat maakte iedereen extra aandachtig. Nee, Belcanto kon weinig verkeerd doen. Net toen we dachten dat hij na Vlammetjes, Toverdrank (een mooi duet met Little Kim) en Plastic Rozen een steek ging laten vallen, kwam hij terug het podium op. ‘We zijn een nummertje vergeten,’ zei hij, en Op het zeildoek van de botsauto’s begon. Pure klasse.
Eerste danspasjes
Ook al viel Elida Almeida niet te vergelijken met Belcanto, met haar ontwapenende optreden werkte de jonge, Kaapverdische folkie van amper 23 zich gaandeweg óók een weg naar het hart van het publiek. Niet alleen met haar fijngevoelige folk, die manoeuvreerde van vrolijk naar zwoel en van donker naar melancholisch, maar ook met haar prikkelende danspasjes.
Door de grote opkomst voor ethno-trio Troitsa was er in de clubtent dan weer weinig dansruimte, maar dat stoorde niet. Het type folkrock dat de drie Wit-Russen uit hun ruw gehanteerde instrumenten kneedden, was weinig subtiel en dansbaar. Maar overtuigend was het wél. De zanger, die wat van kapitein Haddock weghad, keek het publiek goedkeurend en dorstig aan.
Van Wit-Rusland naar Mauritanië, dat zich op Sfinks liet vertegenwoordigen door Noura Mint Seymali. Met traditionele gezangen en een strakke, energetische band kwam de Mauritaanse nationale ster bezwerend en sfeervol uit de hoek. Soms ruisden er flarden van Kel Assoufs woestijnwervelwinden van enkele dagen geleden door Seymali’s optreden, maar dan minder opwindend.
Positive vibration
De koningin van de reggae, de Jamaicaanse Marcia Griffiths, mocht Sfinks Mixed 2016 afsluiten. Na een vijftigjarige carrière bij onder andere Bob Marley en als solo-artieste, koos ze het Boechoutse festival uit om haar Europese tournee aan te vangen. ‘The message is in the music,’ riep de reggae queen meermaals, terwijl ze zich onvermoeid een weg baande door de muziekgeschiedenis, van The Chordettes’ Lollipop, Desmond Dekkers Israelites en Dawn Penns You Don’t Love Me tot – natuurlijk – Bob Marley.
Maar als de muziek niet goed is, dan komt de boodschap ook niet over. Want terwijl ze vertelde dat muziek een universele taal is, haalde haar band Asham die universele taal door Google Translate om ‘m te verminken. Van de warme analoge en breezy sound die zowel haar (solo)werk typeert als de muziek waaraan ze op Sfinks hulde bracht, bleef er in Boechout afgezien van haar sterke vocalen maar een weinig aantrekkelijke synthesizerversie over. Hoeveel klassiekers er dan ook uit haar hitmachine kwamen, de bezieling en de liefde ontbraken volledig. Was dat dan niet net the message in the music?
Gelukkig had het publiek die boodschap de afgelopen dagen al meermaals goed ontvangen, waardoor het Marcia Griffiths haar gebrekkige vertaling vergaf. ‘It’s all about positive vi-bra-tion,’ zei ze nog. Ook dat had jong en oud op de laatste dag van een mooie Sfinks-editie al lang begrepen.
Johannes De Breuker
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier