Met Ertebrekers en Bambou Negro op het podium en een Cuba libre en mazoutdrinkend publiek ervoor, werd op dag twee stilaan duidelijk wat er zo gemengd is aan Sfinks Mixed: alles. Buiten het afval dan, dat netjes gescheiden wordt.
Traditioneel valt op dag twee van het festival alles op z’n plaats. Je weet ondertussen hoe fit je bent en welke de kortste wegen naar de snelste bediening of de properste wc zijn. Maar belangrijker nog: waar het het aangenaamst toeven is. En met de zon die zich regelmatig toonde, was dat net buiten de concerttent op zapafstand van het gebeuren. Dat daar ook oude zetelkussens lagen, maakte het stekje alleen maar aanlokkelijker.
‘Ecoute-moi’
Het tienkoppige Luikse world fusion-gezelschap U-Percut had de moeilijke taak om die goed geïnstalleerde mensen te verleiden met een kleurrijke mix van funk en latin jazz. Een uitdaging op het lijf geschreven van de talrijke percusionnisten, zou je denken, maar U-Percuts sterkte school toch vooral in zijn melancholische nummers, die gekruid werden met klagelijke trompetpartijen. De meeste mensen bleven dan ook gezellig zitten, terwijl het concert rustig verder kabbelde.
Een uurtje later was zitten geen optie meer. De jonge Marokaans-Belgische zanger Abder had maar één doel, en dat was er een heus volksfeest van maken. Samen met zijn geoliede begeleidingsband bracht hij aanstekelijke arab-pop die zowel zijn fans voor het podium als zij die thuis achter hun computer zaten – Abder had voor hen een Facebook Live-momentje ingelast – prikkelden.
Met zijn cover van Khaleds Aïsha trok hij iedereen over de streep. Ecoute-moi? Deden we.
Terwijl Flip Kowlier, Jeffrey Jefferson en Peter Lesage zich aan het voorbereiden waren op hun concert met Ertebrekers, werd duidelijk dat het voor iedereen weekend was. Voor de eerste keer op deze editie van Sfinks Mixed was het in de tent drummen geblazen.
Geen doodgewone dag
Ook al is Ertebrekers nog maar aan zijn eerste festivalzomer bezig, op Sfinks toonden Kowlier en co. zich een echte festivalband. ‘Is ’t West Vloams gin probleem vur ullie?’ polste Kowlier. Duidelijk niet, want alles wat Ertebrekers vroeg, deed het publiek. Niet alleen kreeg het de handjes in de lucht met funky nummers als De zji, Party Too Much (Jack Parow was er niet bij, z’n stem wel) en Eva Mendes (spijtig genoeg ook afwezig), tijdens In Theorie werd er duchtig meegefloten.
Vlak voordat het vrolijke ‘Duodgeweune’ werd ingezet, vroeg hij wie er zo’n ‘doodgewone dag’ had gehad. Niemand, zo bleek, en daar heeft Ertebrekers schuld aan.
Het publiek dat voor de West Vlaamse ‘hartenbrekers’ was gekomen, bleef nog even hangen voor Bambou Negro, die op Sfinks een mooie hulde bracht aan Papa Wemba, de koning van de Congelese rumba. En wie daarna nog dansvoeten had, kon terecht bij Buscemi, de koning van de knoppen. Tropisch!
Johannes De Breuker
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier