Sam Beam is de baardige zanger die al vijftien jaar de lakens uitdeelt bij Iron + Wine. In april bracht hij de cd ‘Love Letter For Fire’ uit, waarvoor hij zijn krachten bundelde met zangeres Jesca Hoop. Het duo toert nu door Europa en gaf een sober maar bijzondere geslaagd concert in de Botanique.
DA GIG: Sam Beam & Jesca Hoop in de Orangerie van Botanique, Brussel op 9/9.
IN EEN ZIN: Beide artiesten vulden elkaar zowel in vocaal als compositorisch opzicht zo gracieus aan dat ze zich niet hoefden uit te sloven om het publiek op een magische avond te trakteren.
HOOGTEPUNTEN: ‘Bright Lights and Goodbyes’, ‘We Two Are A Moon’, ‘Pegasi’, ‘Carousel’, ‘Islands in the Stream’, ‘Love Is A Stranger’…
DIEPTEPUNTEN: geen.
QUOTE van Jesca Hoop: “Ik heb twee dingen geleerd vandaag: dat Vlaams en Nederlands één taal blijke te zijn en dat vissen, als soort, niet echt bestaan. Maar prik me er niet op vast, ik ben geen echte kenner.”
Soms moet je als artiest al eens een zijsprongetje maken om geïnspireerd te blijven. Dat begrijpt Sam Beam als geen ander. Zo ging de 42-jarige spilfiguur van indiefolkband Iron + Wine in het verleden al een alliantie aan met Calexico en vorig jaar nog nam hij een coverplaat op met Ben Bridwell, de frontman van Band of Horses.
De Californische Jesca Hoop (41) van haar kant, kwam ooit nog aan de kost als nanny in het gezin van Tom Waits. Zijne Gruizigheid omschreef haar muziek als “een munt met vier kanten” en, voor u het vraagt, dat was als een compliment bedoeld. Tegenwoordig opereert de chanteuse vanuit het Britse Manchester en heeft ze al vier langspelers op zak. Haar zang- en schrijfstijl verschillen aanmerkelijk van die van Beam, maar toen deze laatste haar cd ‘Kismet’ hoorde, wist hij meteen dat hij met haar wilde samenwerken. Geen van beide artiesten had tot dan toe ooit een buitenstaander tot zijn creatieve proces toegelaten. Het project, dat steunde op wederzijdse bewondering, haalde hen dus allebei uit hun comfortzone.
‘Love Letter For Fire’ is geïnspireerd door de klassieke duetten van Tammi Wynette met George Jones of van Emmylou Harris met Gram Parsons, al leunt de plaat net iets nauwer aan bij elegante folkpop dan bij country. Wat Sam Beam tot die specifieke vorm aantrekt, is het feit dat de songs niet langer monologen zijn maar een echte conversatie benaderen, zodat de luisteraar verschillende standpunten te horen krijgt. Op de cd krijgt het gelegenheidsduo rugdekking van een voortreffelijke band waarin we, naast drummer Glenn Kotche (Wilco) en bassist Sebastian Steinberg (Soul Coughing), ook leden van Primus en The Decemberists aantreffen. De instrumentaties klinken trefzeker zonder overdadig aan te doen. Een verademing, want de platen van Iron + Wine waren de jongste jaren, naar ons gevoel, toch een tikje overgearrangeerd.
Simpel werkt het best
Zoals bleek in de Botanique kozen Sam Beam en Jesca Hoop op het podium resoluut voor een back to basics-aanpak. De muzikale hulpmiddelen bleven tot het absolute minimum beperkt: twee stemmen en doorgaans enkel de akoestische gitaar van Beam, al noteerden we een viertal nummers waarin ook Hoop de snaren beroerde. Door de songs volledig uit te kleden gaf het duo zijn zangpartijen alle ruimte. In opener ‘Kiss Me Quick’ en ‘Bright Lights and Goodbyes’ leidde dat tot ronduit wonderlijke harmonieën, maar soms was er ook sprake van een soort vraag-en-antwoord-procedé, zoals in het speelse, ietwat excentrieke ‘Chalk It Up To Chi’.
Het gros van de liedjes uit ‘Love Letter For Fire’ kwam tijdens het optreden aan bod. Daarin bekleedde ‘We Two Are A Moon’ volgens Sam Beam een sleutelpositie, want “toen we dit nummer schreven, beseften we voor het eerst dat we samen iets hadden gemaakt dat we ieder apart onmogelijk voor elkaar zouden hebben gekregen”. ‘Milky Way’ was een outtake die om onduidelijke redenen de plaat niet had gehaald en ‘The Lamb You Lost’ werd, ietwat cryptisch, aangekondigd als “een song over iemand die in twee boten tegelijk vaart”. De bindteksten van la Hoop waren zo mogelijk nog gekker. Dat belette de twee artiesten echter niet een intieme band met het publiek te smeden.
Bitterzoet
De songs klonken zelden echt triest of echt vrolijk. Ze zwalkten ergens tussen die twee uitersten. Het ene moment smaakten ze bitterzoet, het andere voelden ze aan als een verfrissende regenbui na een al te hete zomerdag. Aangezien ze nog maar één cd uit hadden, putten Beam en Hoop, ter aanvulling, occasioneel uit hun respectieve solorepertoires. Ook op die momenten bleken hun stemmen zo vanzelfsprekend met elkaar te versmelten, dat ze samen een derde stem leken te vormen. ‘Belated Promise Ring’ en ‘Carousel’, werden door fans van Iron + Wine op herkenningsapplaus onthaald, maar de bijdragen van Jesca Hoop, zoals ‘Hunting My Dress’ en het nog niet verschenen ‘Pegasi’ hoefden in kwalitatief opzicht beslist niet voor die van de zanger uit South Carolina onder te doen.
De set werd voorts aangevuld met enkele covers. ‘Islands in the Stream’, een nummer dat The Bee Gees oorspronkelijk schreven voor Marvin Gaye maar een hit werd in de versie van Dolly Parton en Kenny Rogers, kreeg van Sam Beam een swampy gitaargroove opgespeld, terwijl Jesca Hoop vooral haar onwaarschijnlijk brede stembereik etaleerde. Ook tijdens de enige bis, het van Eurythmics geleende ‘Love is A Stranger’, woelde het duo nuances en subtiliteiten naar boven die we in het origineel nooit hadden gehoord.
Goed, Beam en Hoop hielden het in Brussel minimalistisch, maar ze vulden elkaar zo gracieus en natuurlijk aan, dat we nooit het gevoel kregen dat er een ingrediënt ontbrak. En zo gaven de twee artiesten aan dat, wie zijn ambacht beheerst, zich niet hoeft uit te sloven om het publiek op een avondje pure magie te trakteren.
DE SETLIST: Kiss Me Quick / Know The Wild That Wants You / We Two Are A Moon / Belated Promise Ring / Bright Lights and Goodbyes / The Lamb You Lost / Pegasi / Islands In The Stream / Valley Clouds / Every Songbird Says / One Way to Pray / Chalk It Up To Chi / Milky Way / Carousel / Hunting My Dress // Love Is A Stranger.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier