Een hele middag staan die bands hun stinkende best te doen om wat sfeer in de wei van TW Classic te krijgen, en dan staat ze daar plots: Lana Del Rey. Met haar zwartwitte weemoed, haar barokke liefdesverdriet en haar blik vol ijskoud venijn. Nee, er werd niet meer gedanst on the ceiling, wel integendeel: de euforie ruimde plaats voor midzomerse melancholie.
What’s the fuzz?
Aan één hit had Lana Del Rey in 2011 genoeg om in een oogwenk de wereld te veroveren. Maar na een rampzalige performance van datzelfde Video Games bij Saturday Night Live tuimelde Lana meteen weer van haar in allerijl opgetrokken piëdestal. Aan het opbouwen van een livereputatie begon ze met een serieuze achterstand, en ook de rest van haar debuutalbum viel lelijk tegen. Maar drie albums en honderden feilloze concerten later, staat de ster van Lana Del Rey weer torenhoog.
Toch niet beter de toog opgezocht?
Nee, want bij de eerste noten van Cruel World vielen alle twijfels over de performer Lana Del Rey weg. Deze meid kan zingen, dat had überhaupt nooit ter discussie mogen staan. En die stem is lang niet alles: de perfect uitgevoerde choreootjes die ze synchroon met de twee identieke backing vocals uitvoert, de blik in Lana’s ogen die van jongens echte mannen maakt en haar lippen waar zowel treurnis als lust in schuilt… met het fenomeen Lana Del Rey haal je iets bijzonders in huis, zoveel is zeker.
Na het schaamteloze feestgedruis van haar voorgangers, is de serieux waarmee Del Rey haar set aftrapt een behoorlijke afknapper voor zij die net op dreef kwamen – het merendeel van de wei. Maar wie Lana durfde toenaderen, kreeg er heel wat voor in de plek. Zwoele tienerdromen en onkuise fantasieën, uitnodigingen voor het type feestjes waar je niets over mag navertellen
Op geen enkel moment verloor Lana Del Rey haar pokerface, of het moest tijdens dat ene bindtekstje zijn waarin ze meende ook naar The Boss uit te kijken. Geen mens die het geloofde. En zo sereen Lana voor zicht uit stond te dromen, zo wild sneden de vlijmscherpe Fenders er doorheen. Een broeierigBorn To Die en een nog broeieriger High By The Beach deden stevig zweten, ook al was de zon net achter het podium verdwenen.
Materiaal voor uw Snapchatverhaal?
Video Games, of wat dacht u. Een instant classic, die kan ze hier over 20 jaar nog steeds komen zingen.
Toon Heylen
