‘Ik kan niet slapen, want ik ben niet moe genoeg’, zong Eefje de Visser op Cactus. Maar pal op de middag leek ons dat een luxeprobleem. De Nederlandse zangeres hield met haar introspectieve liedjes niet alleen zichzelf maar ook het publiek klaar wakker. Dag 2 is alvast prachtig begonnen.
Eefje de Visser is een groep. Dat blijkt uit haar begin dit jaar verschenen derde cd ‘Nachtlicht’, waarop ze haar muzikanten de vrije teugel geeft en een voller, elektronischer geluid voortbrengt dan op haar eerdere platen. Haar gelaagde songs hebben, met hun stuwende synths, wiebelende baslijnen en vage verwijzingen naar dubstep en drum & bass, meer gemeen met Jamie XX of FKA Twigs dan met, pakweg, Eva de Roovere. En aangezien haar nieuwe materiaal al volop werd ingespeeld tijdens een clubtour, had de Utrechtse chanteuse er weinig moeite mee de overgang naar de festivalpodia te maken.
Eefje de Visser behoort momenteel tot de uniekste artiesten uit het Nederlandse taalgebied. Ze zingt zoals ze denkt, met rare gedachtesprongen en een geheel eigen grammatica. Ze kneedt de taal naar haar eigen noden en verzint uitdrukkingen, type “ik slaap alle moed bij elkaar”, die je voortdurend de oren doen spitsen. Live dringen haar teksten slechts met flarden tot de luisteraar door. Dat komt omdat De Visser haar stem vermomt als een instrument tussen de andere instrumenten en klank net zo belangrijk vindt als betekenis.
Wie enkel haar platen kent, zou weleens kunnen denken dat Eefje de Visser vooral in haar hoofd leeft, maar dat werd door de feiten tegengesproken.
In Brugge stonden vooral de nummers uit ‘Nachtlicht’ centraal, al werd occasioneel ook geput uit oudere cds als ‘Het is’ en ‘De koek’.
Wie enkel haar platen kent, zou weleens kunnen denken dat Eefje de Visser vooral in haar hoofd leeft, maar dat werd door de feiten tegengesproken. De zangeres toonde zich uitermate in haar schik op het podium en keek dus niet op een danspasje meer of minder. Haar speelplezier was manifest, en met “Mohowzèh” demonstreerde ze, tussen stuiterende indiepopliedjes als ‘Mee’, ‘Tijdreis’ en ‘Scheef’, zelfs vol trots haar kennis van het Brugs.
“Ik heb hier iets te bewijzen”, opperde Eefje de Visser tijdens ‘Ongeveer’. Missie met succes volbracht. Want je moet het maar doen: als eerste act van de dag het publiek inpakken, zoals zij dat deed. De artieste deed u in een zonovergoten park minstens vier sterretjes zien. Als souvenir zetten wij ze gewoon te glinsteren boven dit stuk. Mohowzèh!
Hoogtepunten: ‘Ongeveer’, ‘Hartslag’, ‘Mee’, ‘Scheef’…
Dirk Steenhaut
