De complexe elektronica van Darkside komt het meest tot hun recht wanneer Jaar en Harrington hun geluid kunnen uitbreiden tot langgerekte experimenten. Hun optreden in Trix werd een unieke ervaring.
Darkside is het project van elektronisch wonderkind Nicolas Jaar en multi-instrumentalist Dave Harrington. Hun groepsnaam is een vette knipoog richting Pink Floyd, dat een duidelijke invloed is voor hun psychedelische, experimentele sound. Na het drie liedjes tellende ‘Darkside EP’ blies het duo in oktober de muziekwereld weg met hun eerste echte langspeler ‘Psychic’. De combinatie van de complexe elektronica van Jaar en het gitaarspel van Harrington maakte het tot een van de beste albums van het afgelopen jaar.
Darkside vulde met gemak de grote zaal van Trix, iets wat ze ondertussen wel gewoon zullen zijn. Er leken twee soorten fans aanwezig te zijn: zij die simpelweg getuige wilden zijn van hun genre-tartende composities en zij die waren gekomen om de ziel uit hun lijf te dansen. Op zich al een hele prestatie om beide groepen te verenigen. Er was dan ook een echte krachttoer nodig van beatsmid Nicolas Jaar en gitaarvirtuoos Dave Harrington om iedereen tevreden te stemmen. Uit de reacties van het publiek konden we wel afleiden dat hun missie geslaagd was.
Het statuut van Jaar en de daverende recensies voor debuut ‘Psychic’ droegen ongetwijfeld bij aan het uitverkopen van hun concert. Het succes van de uitgerekte, psychedelische elektronica van Darkside is nochtans niet zo voor de hand liggend. Ver weg van wat immens populaire EDM-producers als Avicii tegenwoordig brengen, wijkt Darkside af van de platgereden paden en verwerpt het de cliché succesformules. Schaarse percussie en royale gitaarriffs kregen de voorkeur, wat vaak leidde naar elektronische psychedelica. Op tijd en stond knalde Jaar een nu eens zompige, dan weer beukende beat door de zaal. Zo kwam er vaart in de soms iets te langgerekte jamsessies.
Jammen – gecontroleerd weliswaar – is tegenwoordig een unicum in de dancemuziek. In plaats van noot voor noot trouw te blijven aan album ‘Psychic’, werden hun nummers gebruikt als sjablonen, om ze vervolgens uit te strekken tot grootse klanktapijten. Hun reeds weidse muziek barstte zo echt uit zijn voegen, waardoor zelfs kortere nummers als “Paper Trails” en “Heart” gemakkelijk drie keer zo lang duurden als op hun gerenommeerde plaat. Daarmee testten ze wel het geduld van het talrijk opgekomen publiek, maar veranderde elke climax in een muzikaal orgasme.
Het samenspel tussen de twee muzikanten maakte de show tot een onvergetelijke ervaring. Terwijl je jezelf bij live shows van elektronische muzikanten vaak de vraag stelt hoeveel de uitvoerder daadwerkelijk aan het doen is, is dat bij Darkside geenszins het geval. Stimulerend om te zien hoe Jaar en Harrington op elkaar inspelen en samen zo’n uniek geheel produceren. Ze leken op elk moment met elkaar in contact te zijn, zonder dat daar woorden voor nodig waren. De twee waren steeds op zoek naar visuele aanwijzingen en creëerden samen muzikale overgangen door simpelweg even met het hoofd te knikken. De titel van hun album ‘Psychic’ zou dus gezien kunnen worden als hun paranormale gave om elkaar aan te voelen.
De prachtige visuele show van vj’s Children of Light maakte de hele ervaring des te unieker. De “Mirror Moon”, een gigantische oscillerende spiegel die centraal op het poduim geïnstalleerd was, reflecteerde lichtstralen naar het publiek. Met de dikke rookpluimen leek het licht soms op een grote, gapende tunnel. Door alle keyboards en effectpedalen heen werd de lichtstraal op Harrington gereflecteerd. De voormalige bassist veranderde in een door rook omwentelde silhouet, wat de met Pink Floyd dwepende gitaargod alleen maar extra presence gaf.
Nicolas Jaar leek vrede te nemen met hoe zijn partner in de kijker stond. Hij gebruikte zijn microfoon slechts spaarzaam voor korte uitbarstingen van soulvolle zang. Tussen nummers door had hij nauwelijks iets te zeggen, al hoefde dat ook niet.
Darkside bewees in Trix meer dan in staat te zijn hun complexe muziek naar het podium te vertalen en tegelijk dansvriendelijk te kunnen blijven. Een ware verademing in tijden waarin hersenloze EDM-afkooksels de hitparades domineren.
Pieter Sips
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier