Arbeid Adelt! wisselde nummer uit hun vorig jaar verschenen, en op Pukkelpop aangekondigde comebackplaat Slik af met oude klassiekers. De Wablief?!-tent barste net niet uit z’n voegen.
What’s the fuss?
Sommige artiesten op Pukkelpop komen om zoveel mogelijk zieltjes te winnen – zoals Andrerson .Paak and The Free Nationals – anderen hebben hun leergeld al lang afbetaald. Marcel Vanthilt, bijvoorbeeld, één van de eerste polyvalente multimediatalenten van eigen bodem. Hij heeft een geschiedenis met Pukkelpop. Dat hij er de eerste keer bij was, in Leopoldsburg, laat hij weten tijdens het begin van het concert. En dat hij naast The Cramps, Ramones, Sonic Youth en The Buzzcocks gestaan heeft. En in 1991, was hij er ook, toen Nirvana in extremis mocht openen. ‘Niemand kwam kijken naar die gasten’, aldus Vantilt. ‘Maar ze waren goed’. En dan komt de aap uit de mouw: ‘Ik heb een lange geschiedenis met Pukkelpop, maar dit is de eerste keer dat ik er sta met mijn eigen groep’, bekent de presentator. En zo geschiedde, na 35 jaar beleefde Vlaanderens meest surrealistische postpunkband zijn Pukkelpopdebuut. En u was er in grote getale getuige van.
Toch niet beter de toog opgezocht?
Blijkbaar niet, want de Wablief?!-tent barste net niet uit z’n voegen. En in tijden waarin trends elkaar sneller opvolgen en/of revivals beleven dan trainers bij KV Kortrijk klonk de op industriële leest geschoeide postpunk van Arbeid Adelt! best fris. Vanthilt en Jan Van Roelen – de Herr Seele naast Vanthilts Kamagurka – werden bijgestaan door interimlid Luc Van Acker op gitaar, die in z’n indrukwekkend camouflagepak zijn naam van Vlaanderens gevaarlijkste popveteraan alle eer aandeed.
AA wisselde nummer uit hun vorig jaar verschenen, en op Pukkelpop aangekondigde comebackplaat Slik af met oude klassiekers, maar het hoeft niet te dat de culthits van weleer het best scoorden bij jong én oud. ‘Oh, wat een feest / tabak, drank en spelletjes / je kan de vrouwen pakken maar je krijgt ze niet / gezellig de frustratie / lekker Westers’ – 33 jaar na datum klinkt Vantilts hommage aan de decadentie nog even relevant, Van Ackers riedel op melodica zorgde voor een extra gram wrangheid. ‘Ik sta scherp’, klonk het in Arbeid Adelt!’s allereerste single uit 1983, en er is geen woord van gelogen.
Materiaal voor uw Snapchatmateriaal?
Afgesloten werd er uiteraard met De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen, de beste John Terra-persiflage ter wereld. En buiten scheen de zon. Voor AA en al hun fans die 35 hadden gewacht tot de dag dat ze in Kiewit speelden kon het niet meer stuk.
Jonas Boel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier