Sparkle Hard van Stephen Malkmus: nog steeds geen ouderdomsverschijnselen

STEPHEN MALKMUS blijft muziek maken als een nieuwsgierig kind. © .

Een bril, een zoutarm dieet, kine voor zijn slechte knie? Nee, opperslacker Stephen Malkmus laat zich nog altijd niet op ouderdomsverschijnselen betrappen.

Het maakt niet uit of u hem gunstig gezind bent dankzij Pavement of zijn inmiddels zeven titels overkoepelende solodiscografie (al dan niet met The Jicks in de rug). Op zijn tweeënvijftigste doet Stephen Malkmus wat hij altijd al heeft gedaan, en weinigen zo goed: muzikale nonchalance verzoenen met waarachtigheid, en inhoudelijke onnozelheid met schalkse intelligentie.

Op zijn manier is Malkmus wel degelijk een rasmuzikant. Toert lang en uit vrije wil, laat tussen platen nooit meer dan vier jaar vallen, kan meepraten over zowel Nieuw-Zeelandse eightiesindie, obscure Britse folkrock als hedendaagse pop (Verlaines, Mellow Candle, Taylor Swift: hij covert ze net zo fluks als CCR of Foreigner).

Sparkle Hard van Stephen Malkmus: nog steeds geen ouderdomsverschijnselen

Malkmus meent dus wat hij doet, maar toch zijn de misverstanden daarover niet uit te roeien. Een mogelijke verklaring is dat zijn platen je meenemen naar ongebruikelijke situaties en plekken. Op Sparkle Hard zijn dat de donkere kerkers van het Colosseum, een fietspad in een gefortuneerde buitenwijk of een zeildagje voor bejaarde naturisten (dát moest helaas op de hoes).

Zo maken Malkmus en The Jicks hier ook muziek: als kinderen die, popelend om iets nieuws, achter een deur piepen. Tot twee keer toe drukt Malkmus even het knopje van de Auto-Tune in. Het met typische scheve gitaartjes aangevatte Future Suite krijgt als coda een stukje polyfonie aangekleefd. Solid Silk is omzwachteld met strijkers. Opvallend veel variatie dus.

Refute is een vermakelijk countryduet over – wat anders – ontrouw. De vrouwenstem behoort toe aan Kim Gordon (ex-Sonic Youth). ‘Middle-class values and normalcy/ To her that was so last century’: Malkmus’ woorden, maar Gordon snapt de grap. Haar voormalige significant other Thurston Moore kan ze alweer in zijn zak steken.

Nog een dubbele laag biedt Bike Lane. De ene Amerikaanse staatsburger maakt zich druk over ecologisch vervoer, de andere bidt dat verkeerd tijdstip én plaats nooit samensmelten. ‘His life expectancy was 25’, poneert Malkmus scherp over Freddie Gray, een zwarte jongeman die drie jaar geleden in dubieuze omstandigheden het leven liet in een politiecel in Baltimore. Eentje om in ónze zak te steken.

De beste song heet Middle America en is gezegend met een refrein dat hoogst meezingbaar gaat van ‘ men are scum, I won’t deny‘. Verderop waaien doorsnee indierock, een krautrockexcursie en een spacefunkjam voorbij. Niet allemaal top, maar Malkmus méént het wel.

Streamtips: Middle America // Solid Silk // Refute

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content