Best show Werchter: Empire of the Sun

‘De muziek moest het afleggen tegen het visuele spektakel. Maar: wat! een! show!’ (Rock Werchter dag 4: Empire of the Sun)

Rock Werchter dag 4: Empire of the SunWas dit de Rock Werchter van de extravaganza, of wat? Muse, Green Day, P!nk, Empire Of The Sun en Rammstein: je zou er liever óren voor tekort komen dan ogen. En dan te bedenken dat Pearl Jam, de afsluiter der afsluiters, het enkel met instrumenten zal doen. Het lijkt niet meer eerlijk.

Want jongens, wat een shów was dat daar toch alweer in de tent. Luke Steele – op tournee zónder zijn muzikale partner Nick Littlemore, die thuis in Perth was gebleven – had twee muzikanten meegebracht en vier danseressen. Als u daaruit afleidt dat de muziek het dan wel moest afleggen tegen het visuele spektakel hebt u volkomen gelijk. Het wordt hier een trend.

Neen, we gaan alle kostuums en strakzittende pakjes waarin Steele en zijn dames zich wurmden niet eens omschrijven wegens geen beginnen aan – zoek de foto’s maar op. Van meet af aan was duidelijk dat ook de drummer en de gitarist, achteraan op het podium in een silly outfit gedropt, weinig méér dan een ornamentale functie zouden vervullen. De meeste partijen stonden gewoon op een harde schijf, en hoogstens werd daar live een snedige gitaar overheen gegooid.

Maar: geen kat die daarbij een motie van wantrouwen had willen formuleren. Want zowel binnenkomer ‘Standing On The Shore’ als het bepaald magistrale coda ‘Walking On A Dream’ hadden zélf genoeg in hun mars om op gelijke hoogte van het buitennissige schouwspel te kunnen meedraaien. Helaas werden die glinsterende, verdraaid goed in elkaar gezette melodieën in de buik van het concert verdrongen door very eighties aandoende foormuziek. Trend twee.

Vonden wij dat erg? Op een Rock Werchter-editie die ons – al meer dan ons lief is – heeft gedwongen onze standaard voor muziekbeleving radicaal te herdenken, durven we helemaal niks meer te vinden. Behalve, dat spreekt, vergeten drankbonnetjes in onze achterzak.

Kurt Blondeel