Ze is de zus van Roméo Elvis. Maar dat is lang niet het interessantste aan Angèle.
Angèle Van Laeken (21) heeft er net een tournee door Frankrijk met Ibeyi op zitten. Deze herfst verzorgt ze het voorprogramma van de Brusselse rapper Damso, een concertreeks die haar langs een uitverkochte Olympia in Parijs en een uitverkocht Vorst Nationaal in Brussel voert. Volgende maand speelt ze haar eerste echte soloconcert in de Rotonde van de Botanique. Capaciteit: 300 man. De tickets zijn al weken de deur uit, een tweede concert – in april – is aangekondigd. Wat allemaal behoorlijk raar is, als u weet dat Angèle Van Laeken nog geen noot eigen muziek heeft uitgebracht. Geen plaat. Geen ep. Geen debuutsingle. Niks. Zelfs haar artiestenbio was nog niet klaar.
Heeft ze wel: 37,1k volgers op Instagram.
Voor de duidelijkheid: dat zijn er dus 37.100.
Zelfs in hypetijden is het betrekkelijk vroeg om iets over een zangeres te schrijven nog voor haar eerste single verschenen is. Betrekkelijk moeilijk ook. Maar ga door haar Instagramaccount, waar ze al een jaar of twee covers en korte filmpjes post, en u krijgt een beeld van wie Angèle Van Laeken is. U vindt er een pientere versie van Beyoncés Irreplaceable, a capella gezongen. Er is een filmpje waarin ze Etta James covert nadat iemand van Deliveroo soep is komen brengen: ‘At last / My food has come along.’ Er is een hoogst charmante versie van MC Solaars Victime de la mode, waarin ze over de woorden struikelt en lachend ophoudt. Tegen dat u de derde keer het filmpje kijkt waarin Angèle met haar lief – een danser uit Parijs – staat te dansen op de tonen van Gypsy Woman van Crystal Waters, hebt u al op de volg-knop geduwd.
Sylvie, mijn voormalige babysitter, had vijf concerten voor me geboekt. Oké, zei ik. Dan moet ik alleen nog songs schrijven en een set vullen
Scroll door @angele_vl en u snapt waarom het Franse muziekblad Les Inrocks haar de ‘grote hoop voor 2018’ noemt en zowat elk Frans label al met haar is komen praten. Zoals pakweg Marilyn Monroe gemaakt was voor de camera, lijkt Angèle Van Laeken, een Brusselse uit Linkebeek, op maat van een iPhone-lens. Ze heeft het #nofilter-naturel waar sociale media van smullen. Haar zachte, intieme stemgeluid vaart wel bij de microfoon van een smartphone. En haar persoonlijkheid klopt met het internet. Haar voorliefde voor otters is likewaardig. Haar coverversie van N.E.R.D.’s Provider met een kaasrasp is grappig. Niet dijenkletsergrappig, maar wel glimlach-terwijl-je-‘s-avonds-in-de-zetel-een-halfuur-door-Instagram-scrolltgrappig.
Misschien is Lily Allen wel de beste vergelijking. De twee delen een voorliefde voor zomerse pop, zelfrelativering en lyrics die humoristisch zijn zonder te humoristisch te zijn. Net zoals Allen in 2006 doorbrak met dank aan haar legertje MySpace-fans, twijfelt niemand eraan dat Angèle straks hetzelfde gaat doen dankzij haar Instagram-volgers. Zonder dat ze ook maar één nummer heeft uitgebracht zegt Angèle veel over hoe muziek vandaag, voor haar generatie werkt.
En er is nog een andere parallel: net zoals Lily Allen met Keith Allen een bekende komiek als papa heeft, heeft ook Angèle een bekende vader. Of liever: een bekend gezin. Haar vader is Serge Van Laeken, de bassist van Allez Allez die solo verder ging als Marka. Haar moeder is Laurence Bibot, een bekende actrice en comédienne in Franstalig België. En haar broer is Roméo Elvis, allicht de beste en interessantste Belgische rapper van het moment.
Zijn er nog broers of zussen?
ANGÈLE: (lacht) Neen. Alleen Roméo en ik. Twee van ons volstaat.
Tikje geinig wel: negentien jaar lang ben je een ‘dochter van’ geweest; sinds twee jaar ben je ook een ‘zus van’.
ANGÈLE: Als kind was dat wat moeilijker. Overal waar Roméo en ik kwamen, was er dat zinnetje: ‘Ah, jullie zijn de kinderen van.’ Terwijl we daar zelf geen verdienste aan hadden of om gevraagd hadden. Maar je went daaraan. En het gekke is: toen Roméo bekend werd, vond ik het plots wél cool. Ik was niet meer de dochter van of de zus van. Ik maakte deel uit van een familie – als dat steek houdt.
‘Tellement fier de ma soeur, qui va me piquer tout mon buzz’, postte Roméo Elvis onlangs op Instagram.
ANGÈLE: Nu is hij trots op mij, maar dat is lang anders geweest. Als kinderen maakten wij vooral veel ruzie. Roméo was de bad boy van het gezin. Allez, een bad boy van Linkebeek: dat valt goed mee. Ik was meer een nerd – of toch in vergelijking met hem. Ik deed het wél goed op school. Ik had wél een goede band met onze ouders. Ik had ook niks om tegen te rebelleren: mijn broer haalde zoveel uit dat alles wat ik deed gewoon passeerde.
Is hij als tiener niet ooit gearresteerd voor graffiti?
ANGÈLE: Dat is mogelijk. Ik weet niet alles wat mijn broer heeft uitgestoken. Maar dat is zeker mogelijk. (lacht)
In die tijd kenden we elkaar niet zo goed. In het middelbaar is Roméo van school gestuurd en naar het internaat in Doornik getrokken. We zagen elkaar enkel nog in het weekend. We wisten geen van beiden waar de ander mee bezig was. Ik wist niet dat hij was beginnen te rappen. Hij wist niet dat ik nog piano speelde. Grappig wel: als kinderen was het voor ons allebei duidelijk dat we nooit muziek zouden gaan maken zoals onze vader. Maar onafhankelijk van elkaar zijn we het allebei gaan doen.
Naar het schijnt hielden jullie er een heel andere muzieksmaak op na.
ANGÈLE: Absoluut. Ik haatte rap. MC Solaar was een vriend van onze ouders en zijn platen stonden af en toe op, maar verder had ik niks met het genre. Ik boycotte het, alleen al omdat mijn broer naar niks anders luisterde. En zelf zette ik hele dagen Hélène Ségara op, wat hij dan weer verschrikkelijk vond.
Hélène Ségara?
ANGÈLE: Ken je die niet? Misschien maar beter zo. Het is nogal schaamtelijk. (lacht) Hélène Ségara is de meest romantische zangeres van Frankrijk. Denk Céline Dion, maar dan soberder. Of Barbara Streisand, maar dan in het Frans. Ik weet niet waarom, maar ik heb een zwak voor haar stem. Nog altijd, trouwens. Tot afgrijzen van Roméo.
Ondertussen hebben we samen J’ai vu gemaakt, dat op zijn plaat Morale 2 staat, maar het heeft er lang naar uitgezien dat wij nooit samen muziek zouden maken. Hij deed rap, ik was bezig met jazz. Pas toen ik mijn broer een paar jaar geleden zag optreden – toen nog met L’Or du Commun – had ik voor het eerst door dat rap een cool genre was. En dat mijn broer goede muziek maakte. Niemand in de familie wist waar hij mee bezig was. Hij hield dat echt verborgen. We wisten zelfs niet dat hij talent had.
Wanneer wist je dat je zelf ook muziek wilde maken?
ANGÈLE: Na het middelbaar ben ik naar het conservatorium in Antwerpen getrokken om jazz te studeren. Piano, voor alle duidelijkheid, niet zang. Ik speelde piano sinds mijn vijfde, zingen deed ik alleen onder de douche. Maar uiteindelijk heb ik het nooit afgemaakt. Halverwege het tweede jaar ben ik gestopt. Ik was ondertussen ook mijn vader op de piano aan het begeleiden bij zijn concerten. Door elke avond met hem op een podium te staan en hem zijn songs te zien brengen en te zien praten met het publiek, wist ik wat ik zelf wilde doen. Ik wilde geen pianiste worden: ik wilde zingen.
Rond dezelfde tijd ben ik met Sylvie beginnen te werken, mijn huidige manager. Sylvie is mijn voormalige babysitter en scoutsleider en nu een goede vriendin. Ik had een paar filmpjes op Instagram gezet die ze had gezien. Ze vond dat ik meer met mijn stem moest doen. Op een dag belde ze en zei: ‘Ik heb volgende maand vijf concerten voor je geboekt.’ ‘Oké’, zei ik. ‘Dan moet ik alleen nog songs schrijven en een set vullen.’ Zo is het begonnen. Eerst een paar kleine concertjes in winkels op zondagnamiddag. Dan deed ik L’Archiduc, een café in Brussel, ondertussen een jaar geleden. En het zat altijd vol. Overal waar ik speelde, kwam er volk opdagen. Ik weet niet hoe het komt. Allez, ik weet wel hoe het komt, maar het heeft me compleet verrast.
Het ding is: ik wil geen instagrammer worden. Ik wil een muzikante zijn
***
Die reden is, voor alle duidelijkheid, niet haar broer, maar wel haar Instagram. Nog meer dan de cafés waar ze concerten geeft, is dat de plek waar het voor Angèle ontplofte. Het leuke aan digitaal succes is dat je het post per post kunt tracken. Haar eerste video, een cover van alt-J’s Taro, haalde begin 2015 152 vind-ik-leuks. Datzelfde jaar nog was haar versie van Rihanna’s Only Girl al goed voor 3390 likes. Haar recentste video, een cover van The Internets Special Affair, werd door 55.000 mensen bekeken. Om een idee te geven: Joy Anna Thielemans heeft 133.000 volgers, maar had daar wel een jarenlange rol in een druk bekeken soap, een boek en twee televisieprogramma’s voor nodig. Angèle heeft er 35.200 na 192 posts.
Dat is waarom de platenindustrie vandaag aan haar mouw trekt. Behalve Spotify is namelijk ook Instagram de muziekwereld aan het veranderen. U moet weten: Spotify en Apple Music kunnen je wel streams bezorgen, maar garanderen je geen fans. Je kunt perfect miljoenen luisteraars hebben en er niet in slagen om de AB Club te vullen. Fans hebben meer nodig dan muziek alleen. En dat is waar Instagram om de hoek komt kijken. Zonder het ooit zelf zo bedoeld te hebben, is Instagram hét epicentrum geworden van fancultuur. Het is het perfecte medium voor korte filmpjes, een visuele stijl, een blik achter de schermen en een stukje privéleven. De twee Instagram-accounts met de meeste volgers zijn die van Selena Gomez en Ariana Grande, op de voet gevolgd door die van Beyoncé en Taylor Swift. Dat is geen toeval. Veel volgers betekent veel fans. Veel fans betekent veel mensen die tickets kopen, je muziek streamen en je naam verspreiden.
Wat maakt dat het ook voor beginnende artiesten een stuk makkelijker is om een carrière uit de grond te stampen met een rist Instagramvolgers in je zog. Het jongste jaar duiken er steeds vaker voorbeelden op van artiesten die hun carrière aan hun Instagram-account te danken hebben. Tienerfenomeen Jacob Sartorius toert dezer dagen enkel en alleen door Europa dankzij zijn 8,3 miljoen volgers op Instagram. Cardi B werd eind vorige maand de eerste vrouwelijke rapper met een Amerikaanse nummeréénhit sinds Lauryn Hill en had dat nooit gekund mocht ze niet eerst een Instagramcelebrity zijn geweest. Simon Cowell ging op Instagram op zoek naar de opvolger van One Direction en vond die in PrettyMuch. Crossmediale artiesten zijn een ding geworden. Met Angèle lijkt dat fenomeen zich ook in ons land te hebben doorgezet.
Enig idee waar je zonder Instagram zou staan?
ANGÈLE: Geen idee. Niet waar ik nu ben, alleszins. Die uitverkochte Botanique, dat is volledig aan Instagram te danken. Alles wat me nu overkomt, was niet gebeurd als ik niet zo veel volgers had gehad.
Was dat ook het plan?
ANGÈLE: Nee. Het is eerder per ongeluk gekomen. Nadat die eerste filmpjes zo goed werkten, hebben Sylvie en ik wel even geprobeerd om specifiek voor Instagram filmpjes te maken. Maar dat marcheerde niet. Als het niet spontaan kwam, voelde je dat het niet klopte.
1.0Dadadi dadadda @leowalkinparisangele_vlhttps://www.instagram.com/angele_vl15407921161588579095065760446_1540792116Instagramhttps://www.instagram.comrich658
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Het blijft me fascineren dat er 44.600 mensen hebben gekeken naar hoe je samen met je lief in de keuken staat te dansen.
ANGÈLE: Dat is zot, hè. En dat voor een dom, impulsief ideetje van mijn lief en ik, opgenomen in de keuken van ons appartement. Het gekke is dat ik nu pas merk dat dat ook echte mensen zijn. Pas nu ik live speel en een levend publiek voor mij zie, merk ik dat die 44.600 meer zijn dan een cijfer. Eigenlijk is dat een beetje akelig.
Je zou ook de muziek achterwege kunnen laten en voltijds een Instagramcelebrity worden.
ANGÈLE: En me alleen nog toeleggen op grappige filmpjes en covers met een kaasrasp. Het zou kunnen, ja. Ik zou er zelfs geld mee verdienen: vorige maand heb ik te horen gekregen dat ik als een Instagram-influencer beschouwd word.
Tussendoor: belt iemand je dan om dat te melden?
ANGÈLE: (lacht) Nee, het wil vooral zeggen dat merken je willen betalen om hun spullen te laten zien in je video’s. Wat ik niet wil doen, voor alle duidelijkheid. Ik heb geen kledingsponsors of zo.
Het ding is: ik wil geen instagrammer worden. Ik wil een muzikante zijn. Het belangrijkste voor mij is de muziek. Als ik alleen nog concerten kan spelen, stop ik morgen met Instagram. Het is belangrijk om jezelf niet té serieus te nemen. Dát is hoe ik Instagram gebruik. De perfecte plek voor mijn domme filmpjes en impulsieve ideeën. Maar ik hoop wel dat mensen straks ook van mijn muziek zullen houden en niet alleen van de grappige video’s.
Je coverde ondertussen Rhye, Beyoncé, The Last Shadows Puppets, Georges Brassens, The Internet en Christine and the Queens op Instagram. Welke richting zal die muziek uitgaan?
ANGÈLE: Die van Rhye, Beyoncé, The Last Shadows Puppets, Georges Brassens, The Internet en Christine and the Queens. Maar dan in het Frans. (lacht) Nee, ik probeer alleen artiesten te coveren die ik zelf goed vind en naar wie ik zelf luister. Het is dus wel een indicatie van hoe de muziek straks zal klinken.
La loi de Murphy, de eerste single, wordt een mix van Engels en Frans. Daarna ga ik vooral in mijn moedertaal zingen. Je hoort veel artiesten Engelse zinnen gebruiken die wel goed klinken, maar geen steek houden. Frans is ook moeilijker. Iedereen kan ‘Rain!’ zingen. ‘Pluie!’ is al een stuk moeilijker. Mijn broer heeft trouwens een nummer – Switchin’ – waarin hij met dat faux-English lacht.
Je Engels is wel beter dan dat van hem.
ANGÈLE: Bedankt. (lacht)
Schrijf je je nummers zelf?
ANGÈLE: Ja. Ik heb even geprobeerd om samen met andere mensen te schrijven. Heel interessant om te doen, maar ik heb toch liever dat mijn muziek van mij is. De enige manier om zelfverzekerd te zijn over wat ik maak, is door het zelf te doen.
Ik weet wat mensen denken als ik op een podium stap. Als je als jonge vrouw achter een micro gaat staan, veronderstellen mensen al snel dat je een product bent, dat er naast het podium iemand staat die geld aan jou aan het verdienen is. Als jonge vrouw is het sowieso al moeilijk genoeg om niet als een product beschouwd te worden.
Was Lena Dunham ook niet een van je helden?
ANGÈLE: Absoluut. Het is niet makkelijk in de wereld van vandaag de juiste toon over feminisme aan te slaan, zij slaagt daarin. Decomplexé, versta je dat woord? Wel, dat is zij.
Is dat ook jouw doel? Een stem van een generatie worden?
ANGÈLE: Ik schrijf er wel graag over, ja. Omdat er ook veel is om over te schrijven. Ik bedoel: ik heb een concert in de Botanique uitverkocht enkel en alleen omdat ik veel volgers heb op Instagram. Dat is fantastisch, maar ook akelig. Ik weet welke mogelijkheden de wereld van vandaag biedt, maar ik besef ook wat de gevaren zijn.
Tot slot: wat is dat eigenlijk met die otters?
ANGÈLE: Gewoon. Hoe ze bewegen. Hoe ze in het water springen. Hoe ze knuffelend slapen. Grappigste dieren ooit.
La Loi de Murphy
De eerste single van Angèle verschijnt op 23/10. Haar concert in de Botanique van 22/11 is uitverkocht, maar ze komt terug op 30/4 volgend jaar, tijdens Les Nuits. Alle info: botanique.be. Op 7/12 staat ze ook samen met Ibeyi in Het Depot, Leuven. Alle info: hetdepot.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
