Intrigo

Eerste zin Het telefoongesprek kwam enkele minuten na halfvier, in de nacht tussen een woensdag en een donderdag.

Op een nacht wordt Judith Bendler wakker gebeld door haar stiefzoon Tom. En dat is onmogelijk. Niet alleen omdat Tom al meer dan twintig jaar geleden is verdwenen, maar ook omdat Judith absoluut zeker weet dat hij dood is. In Rein, een ander verhaal in deze bundel, krijgt een man na de zelfmoord van een schrijver de opdracht om diens laatste boek te vertalen. Ook de vertaler heeft een verdwenen vrouw. En is de zelfmoord van de schrijver niet in scène gezet?

De personages in deze verhalen zijn zich intens bewust van tijd en ruimte. Die scheppen ze voor zichzelf door zich terug te trekken in hun huizen, door anderen tot buitenstaanders te maken, zich alleen met honden, drank en boeken te omringen en door duidelijke barrières op te trekken tegen wat vroeger is gebeurd. Maar die houden niet stand: het verleden komt ongevraagd aankloppen, dood gewaande mensen duiken opnieuw op en dat hun leven netjes afgebakend is, hebben Håkan Nessers personages zichzelf op de mouw gespeld. Nesser heeft in zijn misdaadromans nooit veel interesse getoond voor politieonderzoek. Wat hij op briljante wijze detecteert, zijn die kleine verschuivingen waardoor normale, saaie mensen daders worden en niet meer in staat zijn om zich af te sluiten voor dat wat hen in hun bestaansrecht bedreigt. Intrigo toont Nesser op het absolute toppunt van zijn kunnen. Drie verhalen zijn intussen verfilmd (of zo goed als af), met onder meer Ben Kingsley en Gemma Chan in de hoofdrollen.