Maandag 6/4, 20.40 – één

Het wereldkampioenschap voetbal voor daklozen: het klinkt als een wrede grap of een concept voor een gore realityshow. Maar Homeless World Cup, waarin een Belgisch team van daklozen gevolgd wordt, hoor veeleer thuis in de categorie respectvolle human interest, genre De 8 van Julien Vrebos. Gilles De Bilde moet het elftal van op de trainersbank in goede banen leiden, en hij kon zich helemaal in de wereld van zijn spelers inleven, vertelt hij. ‘Ik kom zelf uit een milieu dat je niet echt gegoed kunt noemen. Toen mij ouders uiteengingen, ben ik vaak verhuisd en heb ik veel op straat rondgehangen. Mijn geluk is dat ik het voetbal ontdekt heb. Terwijl mijn maten zaterdagavond uitgingen, zat ik thuis omdat het de volgende dag vroeg training was.’

Je bent nu wel gewend aan een luxeleven: hoe hard was de confrontatie met het leven op de straat vandaag?

De Bilde: Ik heb toch wel extreme dingen gezien, waarvan ik vind dat ze in een welvarend land als het onze niet zouden mogen. En als je na een training in de winter naar je warme huis en gezin terugkeert wetende dat zij de straat op moeten, moet je toch even slikken. De mensen van de betrokken daklozenorganisaties hadden mij vooraf wel gezegd dat ik emotioneel betrokken ging raken, maar het was toch erger dan ik verwacht had. Als ex-voetballer deed ik aanvankelijk vooral mee om te winnen, maar gaandeweg heb ik het sociale belang van dit project ingezien.

Geloof je echt dat de ‘Homeless World Cup’ dakloze mensen kan helpen?

De Bilde: Homeless World Cup is een internationale organisatie die al langer in andere landen actief is, en uit de cijfers blijkt dat 70 procent van de deelnemers achteraf hun weg in de samenleving terugvindt. Ik wil niet te veel verklappen, maar van onze gasten zijn er ook heel wat die zich herpakken. Het probleem van die mensen is vooral dat er structuur in hun leven ontbreekt – ze hebben nooit geleerd om op tijd te komen of afspraken na te leven – en een trainingsschema is dan een belangrijkste eerste stap. Bovendien is voetbal het beste bindmiddel onder mensen, omdat je meteen direct met elkaar omgaat.

Kon je vlot met die mannen overweg?

De Bilde: Dat ging zeer goed. Als ex-voetballer beteken je voor een deel van die mannen ook wel iets. En tegelijkertijd herinneren ze zich allemaal dat ik vijftien jaar geleden op het veld een elleboogstoot heb uitgedeeld (aan tegenspeler Kris Porte; nvdr. ). Daar heb ik heel wat grappen over mogen horen. (Lacht) Ze zien dat jij ook maar een mens bent en dat kan helpen om kritiek te aanvaarden, wat ik als coach toch moet doen. Een deel van hen heeft een drank- of drugsprobleem en je moet ze ervan overtuigen dat ze dat moeten overwinnen om verder te kunnen. Al heb ik met de Homeless World Cup ingezien dat je door een opeenstapeling van problemen diep in de ellende kan raken.

(H.V.G.)