Elke zaterdag, 21.20 – éénNet nu ik dacht dat de drang om iedereen het SAM-gevoel aan te praten de VRT had verlaten – samen met de exorbitante onkostenrekeningen – komt de openbare omroep met Hartelijke Groeten aan Iedereen op de proppen, een programma dat niet alleen de inwoners van dit landje, maar ook die van de rest van het universum dichter bij elkaar wil brengen. In navolging van de NASA enkele decennia geleden heeft de VRT immers het plan opgevat om een ‘intergalactisch visitekaartje’ de ruimte in te schieten, een Gouden Plaat met enkele representatieve filmpjes en muziekjes, zodat eventuele aliens zich alvast een beeld kunnen vormen van hun gesprekspartners als ze ooit besluiten om af te zakken.

Ex-premier en centrale gast Jean-Luc Dehaene vond zo’n Gouden Plaat een prima idee, omdat de discussie over wat we erop moeten sjansen ‘ons een spiegel kan voorhouden’. Ik mag echter hopen dat de eerste aflevering vooral een spiegel voor de VRT zelf was, waar men aan de Reyerslaan uit zal leren dat een hoop losse invallen bij elkaar klutsen niet volstaat om een goed programma te krijgen. Hartelijke Groeten aan Iedereen was immers een onvoorstelbaar rommeltje, waarin geen enkele lijn te trekken viel.

Het programma begon met een interview met Dehaene, die vanwege zijn uitgebreide ervaring met officiële aangelegenheden een welkomstwoord voor de buitenaardse wezens mocht verzinnen. Dat de man die van zijn gebrek aan stijl een eigen stijl heeft gemaakt de ideale begroeting zou kunnen schrijven, was een idee van de Raad van de Gouden Plaat, een groepje Bekende Vlamingen dat op retraite in de Ardennen had gebrainstormd. Uit het filmpje dat je daarvan te zien kreeg, kon je weinig meer opmaken dan dat de champagne twee dagen lang rijkelijk had gevloeid.

Om zijn toespraak op de Gouden Plaat te krijgen, moest Dehaene afrekenen met de concurrentie van enkele gewone Vlamingen die de buitenaardse wezens op hun manier wilden begroeten – met een rondje beatboxen bijvoorbeeld, of door gekleed als The Flintstones op een trampoline te springen – en die dat ook in de studio mochten tonen. Tussendoor legde Frank Deboosere uit hoe groot het heelal wel is, ging Tom Waes in de woestijn van Nevada wat met namaak-raketjes spelen en trok Saartje Vandendriessche als alien naar de bakker. Met iedere zijweg die het programma insloeg, verslapte mijn aandacht nog verder.

Vreemd genoeg werd nooit duidelijk wiens visitekaartje we nu eigenlijk aan het maken waren: dat van Vlaanderen, of dat van België. De twee werden wel vrijelijk door elkaar gebruikt, maar er kwam zo goed als niemand van bezuiden de taalgrens in beeld, zodat de Gouden Plaat een Vlaams onderonsje dreigt te worden. Om een echt Belgische plaat te krijgen had de VRT misschien beter een coproductie met de Franstalige openbare omroep gemaakt, maar blijkbaar is dat een concept dat vandaag zelfs in kringen die in buitenaardse wezens geloven geen ingang meer vindt. Misschien houdt Hartelijke Groeten aan Iedereen ons dan toch nog een spiegel voor.

Door Stefaan Werbrouck