De tiet van toen.
Op zijn tachtigste is Paul Verhoeven in het diepst van zijn gedachten nog steeds een schandaalfilmer. Twee jaar na het veelgeprezen Elle keert hij terug met Benedetta, een biografische film over een lesbische non in het Italië van de zeventiende eeuw. Nunsploitation: het blijkt zowaar een genre te zijn.
Bendetta moet van een diepreligieus gevoel doortrokken zijn.
Wat als niet Stijn Coninx maar Paul Verhoeven in 2009 het leven van Soeur Sourire had verfilmd? Het is een vraag die tot op vandaag niet werd gesteld, maar misschien krijgt ze heel binnenkort een antwoord. Benedetta is gebaseerd op Immodest Acts – The life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy, een non-fictieboek uit 1986 waarvoor de Amerikaanse historica Judith C. Brown ging wroeten in stoffige Italiaanse archieven. Dat wordt allicht niet de aanpak van de Nederlander.
Benedetta Carlini (1591-1661) was een Italiaanse abdis die rond haar dertigste een reeks angstwekkende religieuze en erotische visioenen kreeg, waarna aan het licht kwam dat ze er een lesbische relatie op na hield. Ze werd door de haantjes van het Vaticaan in de ban geslagen en geldt vandaag als een voorbeeld voor vrouwelijke kracht en spiritualiteit.
De vraag is nu wat Verhoeven met dit brandend actuele verhaal heeft aangevangen. Hij liet optekenen dat Benedetta ‘van een diepreligieus gevoel doortrokken moet zijn’ en castte met de uit Schaarbeek afkomstige Virginie Efira één grote brok zinnelijkheid in de rol van de gekwelde zuster. In het symbolische eerste beeld dat werd vrijgegeven, zie je hoe ze een roedel gepantserde soldaten met vastberaden blik het hoofd biedt. Benedetta draagt daar een zwarte kap, op de filmposter is ze gehuld in (net niet genoeg) maagdelijk wit. De pronostiek is dat de oude Verhoeven in Benedetta nog één keer alle zinnen zal bombarderen met een visueel spektakelstuk dat uit gelijke delen symboliek, erotiek, kunst en kitsch zal bestaan.
Benedetta
Wordt verwacht tegen het filmfestival van Cannes.
