Volgende week woensdag komt Super 8 in de zalen. Knack Focus sprak met regisseur JJ Abrams over zijn nieuwe film, zijn jeugd en zijn mentor Steven Spielberg.
In ‘Super 8’ is een stel kinderen getuige van een treinongeval met een geheim militair konvooi, net op het moment dat ze een super 8-filmpje aan het maken zijn. Hoe persoonlijk is de film?
Ik heb als kind geen militaire complotten ontmaskerd, maar alle hoofdpersonages – de kids dus – zijn wel op mezelf gebaseerd. Ik was de dikkerd die filmpjes regisseerde, de outsider die weinig zelfvertrouwen had en de knul die graag dingen opblies. Mijn vertrekpunt was: een film maken die Super 8 heet over tieners die super 8-filmpjes draaien.
Ik wilde vooral de onschuld van mijn kindertijd vatten, de verwondering die ik indertijd voelde tegenover de volwassen wereld. Toen ik dat basisidee had, heb ik meteen Steven Spielberg gebeld, ook al pleegde ik daarmee contractbreuk. Ik ben exclusief aan Paramount gebonden, maar houd het stil. (Lacht)
Hoe komt het dat je zo close bent met Spielberg?
Ik en mijn maat Matt Reeves (regisseur van de door Abrams geproduceerde monsterfilm ‘Cloverfield’; nvdr.) wonnen op ons vijftiende een prijs op een festival voor super 8-filmpjes waarmee we in The New York Times kwamen. De dag na het artikel kregen we een telefoontje van Stevens producente Kathleen Kennedy. Ze zei: ‘Steven heeft nog een heleboel super 8-filmpjes liggen die hij als tiener heeft gedraaid. Zouden jullie er naar willen kijken en ze indien mogelijk repareren?’
We konden onze oren niet geloven. Waarom zou de grootste regisseur van Hollywood zijn super 8-filmpjes – waarvan geen kopijen bestaan – toevertrouwen aan twee snotneuzen die hij van haar noch pluim kent. Compleet absurd! Pas jaren later – midden jaren 90 of zo – heb ik Steven voor het eerst ontmoet en toen ik me wilde voorstellen, zei hij: ‘Ik ken je. Je hebt indertijd mijn super 8-filmpjes hersteld. Je bent mijn protegé.’ Ik wist niet waar ik het had. (Lacht)
Spielberg was dus toen al je mentor?
(Knikt) Ik ben altijd een filmnerd geweest, maar Stevens films hebben zeker de grootste indruk op mij gemaakt als kind. Ze lieten me geloven dat alles mogelijk was, dat ik kon rillen van de angst, maar dat alles toch goed zou komen. Je kon voelen dat zijn films gemaakt waren vanuit een warm humanisme en niet vanuit het sadistische genoegen kijkers te manipuleren of angst aan te jagen.
Krijgen we jouw oude super 8-filmpjes ooit te zien?
Hopelijk niet. Ze zijn veel te gênant. (Lacht)
Dave Mestdach
Het volledige interview leest u in Knack Focus nummer 28-29.
