De beste Hollywoodremakes

Met updates van Annie, The Birds en The Bodyguard in de steigers draait de Hollywoodremakemachine op volle toeren. Hoewel het fenomeen nog steeds wrevel wekt, laat het resultaat niet altijd te wensen over. De beste Tinseltownherwerkingen!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

3:10 to Yuma (2007)
Een goede zet leek James Mangolds tweede verfilming van Elmore Leonards kortverhaal niet. Niet alleen ging het om western – een genre dat meermaals werd doodverklaard – maar zijn voorganger uit 1957 stond te boek als een rasechte klassieker. Russell Crowes en Christian Bales robuuste vertolkingen, de energiek in beeld gezette actiesequenties en het ironieloze toontje dwongen echter bewondering af bij westernfans én -haters.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Assault on Precinct 13 (2005)
Verfilmingen van John Carpenters The Fog en Halloween liepen faliekant af, maar zijn tweede langspeler kreeg wel een geslaagde update – met dank aan de nauwkeurige mise-en-scène van Jean-François Richet, de fraaie acteerprestaties van de door Ethan Hawke en Laurence Fishburne aangevoerde ensemblecast en het uitgediepte scenario waarin in een van Detroits oudste politiekazernes een bloederige confrontatie plaatsvindt. Trouwens: Carpenter haalde zelf de mosterd bij Howard Hawks’ western Rio Bravo.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Cape Fear (1991)
Nog voor hij met The Departed Hongkongknaller Infernal Affairs in een Hollywoodjasje stak, herwerkte Martin Scorsese deze thriller uit 1962. De onvergetelijke begintitels van Hitchcocks medewerker Saul Bass, de dreigende score van diens huiscomponist Bernard Herrmann, de verrukkelijke Scopecinematografie en de vurige vertolkingen van Robert De Niro, Nick Nolte, Jessica Lange en een piepjonge Juliette Lewis snoerden de monden van alle criticasters die dit project te min vonden voor de meester-cineast.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


The Fly (1986)
Na de verfilming van Stephen Kings The Dead Zone waagde David Cronenberg zich met deze remake van een uit 1958 daterende B-klassieker opnieuw in de bigbudgetarena. Vrank en vrij bewerkte hij het simplistische verhaaltje tot een uitdagend entertainende meditatie over mutatie en hartenpijn, bezorgde Jeff Goldblum en Geena Davis de rollen van hun leven en gaf zijn ‘body horror’-oeuvre een extra dimensie met de gruwelijk realistische creaturen van effectentovenaar Chris Walas.


De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Invasion of the Body Snatchers (1978)
De gelijknamige ‘Red Scare’-parabel uit 1956 is met drie directe en talloze indirecte remakes een van de meest herwerkte titels uit de filmgeschiedenis. Het verhaaltje over de invasie van een emotieloos peulvruchtenvolk leent zich perfect tot overpeinzingen over contemporaine angsten. The Right Stuff-regisseur Philip Kaufman situeerde zijn versie in San Francisco en leverde een verdoken kritiek op sektes, newagefilosofieën en het toenemende individualisme.

Steven Tuffin

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content