Tijdens de Knackdag op de Boekenbeurs werd Knackmedewerker Stijn Tormans geïnterviewd over zijn boek, De zomer van 1976. Hij praatte over zijn drijfveren en werkwijze: ‘Wie de regiopagina’s in de krant leest, leert meer over het leven.’
‘Een unieke, bekende pen met een eigen schare fans,’ kondigde Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck Stijn Tormans aan. Uniek, want Tormans schrijft in Knack verhalen over mensen en fenomenen die het ‘gewone’ nieuws niet halen. 23 van die verhalen bundelde hij in De zomer van 1976.
‘Er is bij journalisten een consensus over wat nieuws is’, legde Tormans uit aan interviewer Magot Vanderstraeten. ‘Mijn drijfveer is om dat nieuws breder te trekken.’
Tormans zwemt daarmee tegen de nieuwsstroom van alledag in. ‘Ik interview niet graag politici, want ik weet wat ze gaan vertellen. Dan steek ik liever tijd in een klein anekdotisch verhaal. Als je daarin dieper graaft, vertelt dat ook veel over ons allemaal. Wie de regiopagina’s van een krant leest, leert meer over het leven dan wie de rest van de krant doorneemt.’
Die verhalen zijn niet gemakkelijk te vinden en wat een interessante aanleiding lijkt, is het achteraf vaak niet. ‘De meeste van mijn verhalen leveren niks op’, stelt Tormans vast.
Allemaal na elkaar
Vanderstraeten interviewde de auteur ook over het ontstaan van zijn journalistieke passie. ‘Ik had een heel inspirerende leerkracht Nederlands, die vol vuur over Mark Twain vertelde, en Huckleberry Finn. Toen hij zei dat Twain journalist was, wist ik dat ik het ook wilde worden. Ik wil verhalen optekenen van Huckleberry Finn, van de gewone man, ik wil doen wat Mark Twain deed.’
Lees Stijn Tormans’ verhaal over Twain en de andere auteurs in zijn boekenkist: ‘Ik heb nooit tegen de raad van Jan Wauters gezondigd.’
De ik-vorm die Tormans hanteert is populair onder journalisten, stelt Vanderstraeten vast. ‘Ik wil mezelf niet belangrijker maken dan mijn verhaal’, vindt hij daarvan. ‘Ik schrijf zo omdat het altijd mijn versie van de waarheid is. Ik wil de waarheid vinden, maar ik hoor zoveel versies ervan dat ik niet anders kan dan die allemaal na elkaar op te schrijven.’ (JVL)
