In 2008 werd het eerste gedicht van Hugo Claus geveild voor 2.400 euro. Poëziekrant onthult echter dat ‘Grauwvuur’ een vertaling is van een gedicht van een Duitse schrijfster, verschenen in het nationaal-socialistische blad DeVlag.
Lees ook ‘De sympathieën van tiener Hugo Claus voor de nazi’s’: Al in maart 2010 bracht Knack het nieuws dat er een collaboratiedossier bestond tegen de jonge Claus. Odo Claus, de laatste van de vier Claus-broers die toen nog leefde, benadrukte in een gesprek dat de familie Claus ‘fanatiek Vlaamsgezind was’ en niet zozeer Duitsgezind.
In de septembereditie van Poëziekrant onthult Claus-kenner Georges Wildemeersch dat het zogenaamd eerste gedicht van Hugo Claus, “Grauwvuur”, dat in 2008 werd verkocht voor 2.400 euro, helemaal geen gedicht van zijn hand is, maar een vertaling van een gedicht van de dichteres Elisabeth Emundts-Draeger. Haar gedicht verscheen in maart 1942 in het nationaalsocialistische tijdschrift “DeVlag”.
In De Morgen legt Georges Wildemeersch uit dat de moeder van Hugo Claus in de oorlogstijd lid was van de nationaal-socialistische vereniging DeVlag. Het lidmaatschap van DeVlag kostte Claus’ moeder na de oorlog haar burgerrechten.
De Duitse versie van “Grauwvuur” verscheen in het maartnummer van het blad “DeVlag”. Het is aannemelijk, aldus Wildemeersch, dat Claus het gedicht aantrof, toen het blad thuis rondslingerde.
Claus was als dertienjarige zelf ook in de ban van het nazisme en was zelfs enkele maanden lid van het Nationaal-Socialistisch Jeugdverbond (NSJV). De collaboratie (van zijn familie) is ook een van de thema’s in Claus’ roman “Het verdriet van België”. (Belga/LP
Grauwvuur
Ik heb je uit mijn schoot
Inde grootren schoot gegeven.
Toen was ons leven groot.
Toen stond je, werkman, in de aardeschoot,
Je licht verblindde de donkerten
En kolenaadren zongen onder je kamer
Uiteeuwigheden haalde je rijkdom
En bracht uit stenen ons brood.
Je beminde ’t leven en verstaat de dood.
Dood is nu je slaap in de groote moederschoot
