Dylan vertaal je niet zonder schroom. Ernst Jansz schreef zijn twijfels van zich af in een boek. De cd is beter.
Dromen van Johanna. Brieven aan een vriend. *
Ernst jansz, In de Knipscheer, 233 blzn., €
Dromen van Johanna (cd) ***
Live: alle info
Als muzikant en schrijver, maar dan toch nog net ietsje meer als schrijver: zo gaat Ernst Jansz sinds de split van Doe Maar in 1984 door het leven. Dromen van Johanna is zijn vierde boek, en net zoals bij de voorgaande hoort er muziek bij. Jansz is grote fan van Bob Dylan en amuseerde zich het voorbije jaar met de vertaling van zijn twaalf favoriete Dylansongs. Dat deed hij met het nodige enthousiasme, maar ook met enige aarzeling. En vooral met veel twijfels. Dromen van Johanna bundelt de correspondentie die hij daarover voerde met zijn vriend H. Dat is niet – voor alle duidelijkheid – de H. van Henny (Vrienten, zanger en bassist van Doe Maar; nvdr.), wel van Huib. Huib Schreurs was een van de leden van CCC Inc., de invloedrijke Nederlandse folkgroep die Jansz in 1967 opstartte. Een hippiebandje, zo blijkt, dat zich gretig liet inspireren door Dylans songs en levenswandel.
Driekwart van de nummers die Jansz vertaalt, stammen ook uit de sixties – de uitzonderingen zijn Every Grain of Sand (uit Shot of Love, 1981) en Red River Shore (geschreven voor Time out of Mind, 1997, maar pas later uitgebracht). Het zijn ook haast allemaal lovesongs. Hoewel hij ze niet in die volgorde heeft vertaald, ordent Jansz ze in zijn boek wel chronologisch. Het laat hem toe om de levenswandel van Dylan enigszins te belichten, en dan vooral de vrouwen die er een belangrijke rol in speelden, zoals Suze Rotolo, Edie Sedgwick en Sara Lownds.
Een prima insteek, maar Jansz doet er niet zo heel veel mee. Bewust. Omdat hij zich niet op zijn gemak voelt bij het idee dat hij als fan zo diep in het leven van zijn held zit te graven – een restant van zijn verleden als popidool ten tijde van Doe Maar. En omdat hij als geen ander weet dat elke song aan kracht verliest als het mysterie errond al te veel ontrafeld wordt.
Dromen van Johanna concentreert zich daardoor net iets te veel op de vertaalproblematiek an sich. Zin per zin wordt gefileerd, elk gewichtig woord ontleed. Wie tussen die haast academische analyse laveert en naar de achtergrondverhalen op zoek gaat, komt wel wat interessants te weten, over zowel Dylan als Jansz én songschrijven, maar het is onvoldoende om er echt goede lectuur van te maken. De bijbehorende cd, met de uitgewerkte covers, is dan weer wel helemáál de moeite. Wat ons eraan doet denken dat Jansz, de muzikant, volgende week drie maal in België aantreedt.
Karel Degraeve
