Volg de gids en u weet weer wat doen tussen zaterdag 17/6 en vrijdag 23/6.
GLOW (vanaf 23/6 bij Netflix)
Jenji Kohan, het brein achter Orange Is the New Black, stapt in de ring om het verhaal van een vergeten eightiescuriosum te brengen. Inclusief worstelende dames. En het is nog goed ook. Beter nog: GLOW is gewoon het nieuwe Orange Is the New Black.
‘Bedankt voor deze auditie’, zegt hoofdpersonage Ruth Wilder in de openingsminuten van GLOW. ‘Er zijn niet veel sterke rollen voor vrouwen.’ Met een ongemakkelijk glimlachje onderbreekt de castingdirecteur haar: ‘Je hebt de tekst van het mannelijke personage gelezen.’ Kort daarna doet Ruth auditie voor een nieuw programma dat op zoek is naar ‘buitenissige vrouwen’. Lees: dames die bereid zijn andere dames een pandoering te geven live op televisie.
Dat programma heeft echt bestaan: Gorgeous Ladies of Wrestling, kortweg GLOW, werd in de VS vanaf 1986 uitgezonden na de zaterdagochtendcartoons. Het bizarre format combineerde kleurrijke spandex, comedysketches en girl-on-girlgevechten tussen tegenstanders met klinkende namen als Jungle Woman en The California Doll.Klinkt redelijk fout. Is het ergens ook. Vandaag zou Gorgeous Ladies na een relletje op Twitter meteen afgevoerd worden, maar in de eighties was het een fenomeen. ‘De toon was sexy, maar het doel was niet om seks te verkopen’, herinnert Dawn ‘Godiva’ Maestas zich in een documentaire over de reeks.
‘Dit is geen porno’, zegt Ruth Wilder (vertolkt door Mad Men-actrice Alison Brie) nu in GLOW. Dat is het inderdaad niet, want de vrouw die achter de schermen aan de touwtjes trekt, is Jenji Kohan, bedenkster van Weeds en Orange Is the New Black, Netflix’ populaire serie over vrouwengevangenis Litchfield. Gorgeous Ladies of Wrestling toonde in de jaren tachtig ook al vrouwen van verschillende leeftijden, maten en huidskleuren, eigenaardige personages die konden wedijveren met de mannelijke worstelsupersterren van die tijd. En dat past perfect in het kraam van Kohan. Laat u vloeren door deze heerlijke neontrip door de eighties, vol hilarische en inspirerende powervrouwen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
THE GRADUATE (vrijdag 23/6, 21.15, Canvas)
Precies vijftig jaar oud maar nog steeds een van de invloedrijkste anti-establishmentsatires uit de geschiedenis van Hollywood. Dustin Hoffman, toen nog een vrij onbekende Joodse toneelacteur, is ontwapenend als de verwarde tiener Benjamin Braddock. Eerst begint die een affaire met de roof- en drankzuchtige vrouw (Anne Bancroft) van een zakenpartner van zijn vader, uiteindelijk kiest hij voor haar dochter. Van de soundtrack van Simon & Garfunkel tot het camerawerk in nouvelle-vaguestijl van Robert Surtees: The Graduate is overduidelijk een product van de sixties. Maar de destijds vernieuwende, cynische aanpak van regisseur Mike Nichols spreekt nog altijd enorm aan – reden waarom ook de Coenbroers fan zijn.
THE PUTIN INTERVIEWS (vrijdag 16/6, 22.00, National Geographic)
Maandag 19/6, 22.55, NPO 2
Dat regisseur Oliver Stone de politiek en de geheime diensten van zijn land kritisch volgt, weet u al jaren. Recent bleek dat nog uit Snowden, zijn biopic over NSA-klokkenluider Edward Snowden. Voor die film trok Stone naar Moskou, waar hij ook contact legde met Vladimir Poetin en de president meermaals mocht interviewen. Uit dat gezellige samenzijn distilleerde de bazookafilmer achter Platoon, Wall Street en JFK deze vierdelige docureeks, waarin hij de Russische leider op verschillende locaties (onder meer van achter het stuur van een Mercedes) laat praten over zijn jeugd onder het communisme, de NAVO, vrouwen, homo’s, vier Amerikaanse presidenten en nog veel meer. Wanneer Stone vraagt waarom Rusland de Amerikaanse verkiezingen heeft gehackt, krijgt u helaas enkel een glimlachje te zien.
2DOC: PUSSY RIOT, A PUNK PRAYER (donderdag 22/6, 00.05, NPO 2)
Veertig seconden. Langer duurde het niet vooraleer vijf dames van Pussy Riot in 2012 hardhandig van het altaar van de Christus Verlosserkathedraal in Moskou verwijderd werden. Het prijskaartje voor hun optreden? Drie vrouwen moesten uiteindelijk voor de rechter verschijnen op beschuldiging van hooliganisme met voorbedachten rade en bendevorming gemotiveerd door religieuze haat, met straffen die konden oplopen tot zeven jaar cel. Documentairemakers Mike Lerner en Maksim Pozdorovkin volgden de vrouwen tijdens het maandenlange proces en spraken met familieleden en collega-activisten om inzicht te krijgen in hun drijfveren en hun verzet tegen het Rusland van Vladimir Poetin. Een unieke blik onder de bekende gekleurde bivakmutsen.
ORPHAN BLACK – SEIZOEN 5 (nu in Netflix)
Dit felbejubelde Canadese sf-drama, waarvoor hoofdrolspeelster Tatiana Maslany een Emmy won, loopt ten einde. Het begon allemaal toen hoofdpersonage Sarah Manning haar dubbelgangster Beth Childs voor een trein zag springen en besloot dier identiteit over te nemen, waarna er al gauw een heel leger ‘kloonzusters’ opdook. Intussen heeft Sarah zelf een dochter gebaard. In dit laatste seizoen wordt ze nog steeds op de hielen gezeten door de bad guys van Neolution, dat haar legertje klonen als zijn intellectuele eigendom claimt. Orphan Black heeft pulpy plottwists altijd belangrijker gevonden dan een samenhangend verhaal, maar dat is net deel van de fun: de reeks neemt zichzelf nooit té serieus, met als resultaat een even warrige als grappige, en soms zelfs ontroerende kijkervaring.
GENERATION KILL (vanaf zondag 18/6 in Telenet Play More)
Van de ruige straten van ‘Bodymore, Murdaland’, waarover ze de legendarische serie The Wire maakten, trokken David Simon en Ed Burns de woestijn in, waar het er bepaald niet minder heftig toegaat. Generation Kill is gebaseerd op het gelijknamige boek van journaliste Evan Wright, die het Amerikaanse 1st Reconnaissance Battalion volgde tijdens de invasie van Irak. Resultaat: zeven testosteronbommen van afleveringen, vol geweld, klunzige en absurde orders, verveling, grooming standards, zangpartijen tijdens het urineren (Avril Lavignes Sk8er Boi) en discussies over een gerucht dat J-Lo dood zou zijn. Generation Kill romantiseert noch veroordeelt America’s pitbulls. Met zijn hyperrealistische stijl toont het alleen maar het leven aan het front, van een tentenkamp in Koeweit tot bezet Bagdad. Versterkt dat doorgedreven realisme: de acteurs droegen de hele draaiperiode lang hetzelfde uniform. En enkelen van hen waren ooit mariniers – sergeant Rudy Reyes speelt zelfs zichzelf.
BECOMING ZLATAN (woensdag 21/6, 22.00, NPO3)
Hij won elf landstitels met vijf verschillende topclubs (dertien met zes clubs, als je de twee titels meerekent die Juventus verloor door het calciopoli-schandaal), heeft een zwarte gordel in het taekwondo en praat over zichzelf in de derde persoon: Zlatan Ibrahimovic, Ibracadabra, letterlijk en figuurlijk een gigant, behoort met Björn Borg, Volvo en Ikea tot Zwedens succesvolste exportproducten. Maar dat is niet altijd zo geweest, zo toont deze documentaire. Becoming Zlatan volgt de boomlange goalgetter van zijn profdebuut bij Malmö FF, over zijn eerste grote transfer naar Ajax tot zijn doorbraak bij Juventus. Vooral in Nederland had Ibrahimovic het moeilijk. Ajax-trainer Co Adriaanse licht toe waarom Ibrahimovic weinig speelminuten kreeg. Zijn opvolger Ronald Koeman legt uit waarom hij de eigenwijze Zweed wél een basisplaats gunde. En Mido, die andere toen veelbelovende speler van de Amsterdamse club, vertelt hoe hij zijn spitsbroer bijna met een schaar vermoordde.
WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN (zaterdag 17/6, 22.25, Canvas)
De Schotse regisseuse Lynne Ramsay heeft net nog in Cannes indruk gemaakt met haar jongste worp, het grimmige You Were Never Really Here. Ook in deze psychologische thriller uit 2011 komt ze wrang uit de hoek. Alles draait om een uitgeputte moeder (Tilda Swinton) en de band met haar kind (Ezra Miller), een psychopaat in de dop die later een gruwelijke tragedie zal veroorzaken. De scène waarin Swinton haar kleine in de buurt van een lawaaierige drilboor parkeert, hoort thuis in elke anthologie over kinderterreur. De bevreemdende soundscapes zijn van Radiohead-gitarist Jonny Greenwood.
SENNA (donderdag 22/6, 22.05, NPO 3)
De grootse Braziliaanse sportman sinds Pelé? Dat is ongetwijfeld Ayrton Senna, de Formule 1-legende die in 1994, op zijn vierendertigste, het leven verloor bij een zware crash op het circuit van Imola. Senna werd driemaal wereldkampioen maar in deze documentaire van Asif Kapadia – vooral bekend van de Amy Winehouse-docu Amy – ligt de klemtoon niet zozeer op zijn sportieve successen. Met de hulp van een overvloed aan archiefmateriaal schets Kapadia vooral een beeld van wie Senna eigenlijk was: een echte waaghals voor wie racen bijna een mystieke ervaring was. Ook Senna’s rivaliteit met Alain Prost en zijn talrijke confrontaties met de snobistische F1-officials komen uitgebreid aan bod. Een energieke, fascinerende biopic.
DE KINDEREN VAN JUF KIET (maandag 19/6, 20.00, NPO 2)
Hulde aan de juf, hulde aan de meester. Dat was het vertrekpunt van het Amsterdamse filmechtpaar Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster, ‘omdat we vinden dat er zo weinig respect is voor deze vakmensen die ons vormen op beslissende momenten in het leven’. Eerst dachten ze aan een Nederlandse variant op Être et avoir, dat buitengewone portret van een klasje in de Auvergne. Maar toen kwam een dorpsschooltje in Hapert, vlak bij Eindhoven op hun radar. En juf Kiet.
Kiet Engels – een lange, slanke dame van zestig – staat voor een instroomklas. Het gros van haar kinderen, van zes tot twaalf jaar, komt uit oorlogs- en conflictgebieden, zoals Syrië, Irak of Eritrea. ‘Buiten boem boem, niet goed, niet slapen’, zegt Jorj, die net als zijn broertje Maksem nog maar net hier is. Maar De kinderen van juf Kiet gaat maar zijdelings over de vluchtelingenproblematiek, het is vooral de neerslag van hoe de filmmakers een jaar lang dat klasje volgden, op kindermaat: zonder commentaarstem of uitleg, zonder ouders of klassenraden te filmen. Je ziet hen hun eerste woordjes leren, de tafels van vermenigvuldiging oefenen, gymoefeningen doen waarin ze leren dat jongens en meisjes gelijkwaardig zijn, voor de schoolvoorstelling repeteren op de tonen van Pharrells hit Freedom.
In de klas wordt alleen Nederlands gesproken. ‘Pas als je de taal hebt, kun je vertellen’, zei juf Kiet daar zelf over in het Nederlandse dagblad Trouw. ‘In het begin moet ik vooral interpreteren wat er aan de hand is, vaak weet je het niet precies en ga je op de oogjes af. Je kunt niet alles wegwerken bij deze groep, maar als je door bepaald gedrag heen prikt, zie je het kind tevoorschijn komen zoals het is.’ Dat zult u ongetwijfeld ook in deze met veel naturel gefilmde documentaire.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
