Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 30 september tot vrijdag 6 oktober.
THE DIARY OF A TEENAGE GIRL (vrijdag 6/10, 21.15, Canvas)
‘I had sex today…. Holy shit!’ Het is het eerste wat de vijftienjarige Minnie Goetze (Bel Powley) er uitflapt in The Diary of a Teenage Girl. Licht euforisch en met een brede glimlach stapt ze door een zonovergoten park in het San Francisco van 1976. Even glijden haar grote ogen nog van het dansende balkon van een jogster naar haar eigen, veel kleinere borsten, maar wanneer de powerpop van de Dwight Tilley Band losbarst – ‘All my life I’m looking for the magic/ I’ve been looking for the magic’ – is het duidelijk: er is een last van haar schouders gevallen.
Niet onbelangrijk detail: Minnie heeft zich niet door een leeftijdsgenoot laten ontmaagden, maar door Monroe (Alexander Skarsgård), de veel oudere vriend van haar moeder (Kristen Wiig). En nu ze haar eerste seksuele ervaring heeft gehad, wil ze méér en het liefst meteen. Maar hoe volg je je instincten, leer je van je fouten en vind je je eigen stem in die verwarrende levensfase die puberteit heet?
De Amerikaanse actrice Marielle Heller schetst in haar bewierookte regiedebuut een fris en vaak pijnlijk raak portret van een slim maar onzeker meisje op weg naar volwassenheid. Ze vertrok hiervoor van Phoebe Gloeckners semi-autobiografische graphic novel The Diary of a Teenage Girl: An Account in Words and Pictures (2002), memoires waar ze eerst een off-Broadway-bewerking van maakte.
Het mooie aan deze levendige adaptatie met de look en het kleurenpalet van een vervaagde polaroid, is dat de cineaste nooit een moreel oordeel velt over het seksuele misbruik waaraan de oudere man zich bezondigt. Heller laat Minnie volop experimenteren met seks en drugs in het door de Summer of Love bevrijde Frisco. Ze doet dat met een brutale eerlijkheid en intimiteit – Minnie vertrouwt haar ervaringen toe aan een taperecorder – die eerder ongewoon zijn voor een coming of age. Toch houdt ze de toon luchtig en dromerig door het gebruik van animaties die de fantasieën en het artistieke ontwaken van haar jeugdige protagoniste verbeelden.
Groeipijnen, ontluikende seksualiteit en ongelukkige tienerkeuzes werden zelden zo treffend en memorabel in beeld gebracht als in The Diary of a Teenage Girl.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
GUARDIANS OF THE GALAXY (zaterdag 30/9, 20.20, Vier)
Vergeet Spider-Man, Captain America of Iron Man: de nieuwe helden van het Marveluniversum zijn dit zootje ongeregeld, waaronder een sarcastische wasbeer en een pratende boom. Regisseur/scenarioschrijver James Gunn begon zijn loopbaan in New York bij Troma Entertainment, een roemruchte studio die naam maakte met kluchtige B-horrorfilms. Gunn gaat dezelfde toer op met Guardians of the Galaxy, waarin de dwaze ruimtecowboy Peter Quill (Chris Pratt) en zijn bonte gezelschap met een machtshongerige buitenaardse booswicht strijden om een magische steen. Deze verrassende intergalactische farce is niet zonder gebreken, maar de gevatte dialogen, de uitbundigheid, de circusachtige optredens en zelfs een mixtape met jarenzeventigrock steken op hilarische wijze de draak met de clichés die in de meeste andere superheldenfilms voor het rapen liggen.
SUBURRA (vanaf 6/10 in Netflix)
In het antieke Rome was de Suburra een achterbuurt waar goedkope prostituees, bloed en verraad de normaalste zaak van de wereld waren. De wijk trok criminelen en ambitieuze politici aan, die belust waren op schimmige deals. Ruim tweeduizend jaar later is er weinig veranderd, zo toont Suburra. De veelbelovende eerste Italiaanse Netflix Original-serie is een prequel op de gelijknamige prent over het Mafia Capitale-corruptieschandaal van Stefano Sollima (Romanzo criminale, Gomorra). In Sollima’s film streden verschillende partijen om een aandeel in een bouwproject. Suburra de serie gaat vier jaar terug in de tijd, wanneer drie jonge mannen, onder wie de prins van de zigeunermaffia, koste wat kost de macht in Rome proberen te grijpen.
THE HATEFUL EIGHT (vrijdag 6/10, 20.35, Vier)
Hoewel hij bekend werd met misdaadfilms, heeft übercinefiel Quentin Tarantino altijd een zwak voor westerns gehad. Pas met Django Unchained waagde hij zich aan het genre, al speelde die zich nog af in het diepe Zuiden. Voor zijn achtste film koos de regisseur voor het kille Wyoming van net na het einde van de Burgeroorlog. Acht mysterieuze vreemdelingen komen tijdens een sneeuwstorm vast te zitten in Minnie’s Haberdashery, een afgelegen pleisterplaats voor postkoetsen. Het is het begin van een grimmig huis clos met knetterende dialogen, explosief geweld en heerlijk acteerwerk van onder meer Samuel L. Jackson, Kurt Russell en Jennifer Jason Leigh. Andere hoofdrollen zijn weggelegd voor het glorieuze 70mm-formaat en de muziek van Ennio Morricone.
LONG SHOT (vanaf vrijdag 29/9 in Netflix)
Strafste toogverhaal ooit: een tv-serie die je van de doodstraf redt. De documentaire Long Shot vertelt de onwaarschijnlijke historie van Juan Catalan, die in 2003 ter dood veroordeeld wordt voor de moord op de zestienjarige Martha Puebla. Hoewel hij blijft volhouden dat hij op het moment van het misdrijf met zijn dochtertje een baseballwedstrijd van de Los Angeles Dodgers bijwoonde, vliegt Catalan achter de tralies. In de gevangenis herinnert Catalan zich plots dat er destijds een filmploeg in het stadion aanwezig was. Acteur Larry David en de zijnen draaiden er enkele scènes voor het vierde seizoen van de HBO-serie Curb Your Enthusiasm. Urenlang herbekijkt Catalans advocaat de beelden, mét resultaat. Topmoment: de extatische reactie van de jurist wanneer hij zijn cliënt in een gesneuvelde scène een hotdog ziet verorberen.
OUR SOULS AT NIGHT (vanaf vrijdag 29/9 in Netflix)
Meer dan vijftig jaar nadat ze in The Chase voor het eerst samen op het doek verschenen, zijn good ol’ Robert Redford en Jane Fonda nog eens aan elkaars zijde te zien. In deze herfstromance naar de bestseller van Kent Haruf spelen ze een weduwnaar en weduwe die elkaar al jaren vriendelijk goeiendag zeggen maar elkaar nog nooit echt hebben gesproken. Tot de vrouw plots aanbelt met het voorstel om samen het bed te delen, al was het maar om de eenzaamheid met zijn tweetjes te lijf te gaan. Regisseur Ritesh Batra, die in 2013 een arthousehitje scoorde met het zachtgekookte The Lunchbox, maakt er een ouderwetse, hollywoodiaanse weepie van, inclusief herfstkleuren, huilende slidegitaar en Matthias Schoenaerts in een bijrol als Fonda’s gescheiden zoon. Het sentiment druipt er als gewrichtscrème van af, maar het duo Redford en Fonda straalt nog altijd tijdloze klasse uit. Bovendien zijn er kwalijker dingen om een zondagmiddag mee door te brengen. Knus en oubollig als een geruit tv-dekentje.
NYMPHOMANIAC VOL. 1 (zaterdag 30/9, 00.00, Canvas)
Sommigen recensenten gaven deze omstreden film van provocateur Lars von Trier geen sterren maar ballen. Leuk gevonden, want de Deen haalt hier liefde, lust en het seksuele verlangen van de vrouw door de mangel middels het verhaal van Joe (Charlotte Gainsbourg), een zwaar toegetakelde nymfomane die haar erotische uitspattingen opbiecht aan een eenzame zestiger (Stellan Skarsgård). De echte ster van dit expliciete maar allesbehalve hitsige libertijnse melodrama, waarin ook gepraat wordt over vliegvissen en de decomposities van Bach, is niet de intens acterende Gainsbourg maar de frêle Stacy Martin, die een jongere versie van de Française speelt. Het slotdeel van Von Triers depressietrilogie, die ook Antichrist en Melancholia omvat. Het tweede luik wordt volgende week uitgezonden.
LOCH NESS (zaterdag 30/9, 20.40, Canvas)
Niet op Nessie, maar op een ander monster wordt jacht gemaakt in de Britse miniserie Loch Ness. Aan de voet van de berg Càrn Mòr Dearg wordt het lijk van een homoseksuele pianoleraar gevonden. Zijn hersenen zijn via zijn neus verwijderd toen hij nog bij bewustzijn was. Later wordt bij het dorpje Lochnafoy een menselijk hart ontdekt in een namaak-Nessie die een stel jongeren met restjes uit het lokale abattoir in elkaar hebben geknutseld. De plot doet wat aan Broadchurch denken, de cast belooft een moordmysterie van niveau. Zo speelt Laura Fraser – fantastisch in The Missing – de hoofdrol. Als het lokale politiegroentje Annie Redford moet ze meteen op zoek naar een seriemoordenaar. En stille waters hebben diepe gronden, daar in de mistige Highlands bij Loch Ness.
STEVE JOBS: THE MAN IN THE MACHINE (woensdag 4/10, 22.50, Q2)
iPhone, iPad of Macbook: de kans is bijzonder groot dat er minstens een van die toestellen op dit moment in uw buurt ligt. Apple-boegbeeld Steve Jobs walste vanaf het begin van het nieuwe millennium met zijn vernieuwende producten onze huiskamers binnen. De man die in de jaren zeventig in de garage van zijn ouderlijk huis nog aan computers sleutelde, werd jaren later het gezicht van het bekendste en meest belangrijke elektronicabedrijf ter wereld. Vier jaar na Jobs’ dood – hij stierf in 2011, op 56 -jarige leeftijd – maakte docugrootheid Alex Gibney een eerlijk portret waarin ook de mindere kantjes van de wereldbekende techneut met de zwarte rolkraagtrui getoond worden.
CONTROL ALT DELETE (vanaf donderdag 5/10, 21.30, NPO 3)
‘Uit pis kun je binnenkort een baby maken. Mijn zoon kon water in wijn veranderen, maar dit is andere koek.’ Aan het woord is de immer eloquente Jan Jaap van der Wal. In de vierdelige non-fictiereeks Control Alt Delete kent de Nederlandse cabaretier zichzelf de rol van God toe. En die is nogal terughoudend ten opzichte van de technologische ontwikkelingen waarmee we in de toekomst geconfronteerd zullen worden. Hij kijkt toe hoe Joy Anna Thielemans, millennial bij uitstek en gewillig proefkonijn, op zoek gaat naar wat de wetenschap en technologie ons dezer dagen allemaal te bieden hebben.
Via verschillende proeven onderzoekt Thielemans de invloed van deze evoluties op haar en haar toekomstige generatiegenoten. Zo staat ze onder meer urine af aan Nederlandse onderzoekers zodat die er later eicellen van kunnen maken, en laat ze een dokter de controle over haar brein overnemen. Van der Wal geeft tussen de beelden door zijn bedenkingen mee vanuit een stoffige bibliotheek.
‘Hij is nogal sceptisch over de toekomst en de manier waarop alles wordt gerobotiseerd. Ik ben net het omgekeerde’, zegt Thielemans. ‘Daarom vond Jan Jaap mij de uitgelezen persoon om te onderzoeken wat allemaal kan, en wat binnenkort misschien zal kunnen. Zo hoefde hij het zelf niet te doen. (lacht)‘
Hebben jullie als uitersten een consensus bereikt?
Joy Anna Thielemans: Ik denk dat we tijdens de opnames naar elkaar zijn toegegroeid. Jan Jaap begrijpt nu beter waarom mensen blijven zoeken naar dingen die hun leven makkelijker maken, vermoed ik. Aan de andere kant denk ik: ‘Ho, wacht even!’ Gewoon mens zijn is ook wel heel fijn.
Zei ze als een ware filosoof.
Thielemans: Het programma heeft me wel doen stilstaan bij de dingen. Jan Jaap liet me tijd doorbrengen met M, een stuk artificial intelligence dat leek op een hipster met een baard. Door de gesprekken met die robot, die overigens op elke vraag kan antwoorden, ben ik opnieuw dankbaar geworden voor alles wat ons als mensen verbindt. Met een robot zul je nooit een echte connectie hebben, met vrienden wel.
Haast elke krant die over Control Alt Delete berichtte, kopte: ‘Joy Anna heeft virtuele seks in nieuw programma.’
Thielemans: (hevig) Dat klopt dus niet, hè! Dat zou ik nooit doen. Ik heb wel contact gehad met een pornoster die – overigens behoorlijk zware – virtualrealityporno maakt, maar veel kan ik daar nog niet over verklappen. Natuurlijk haalt de Vlaamse pers dat er weer uit. Een beetje overdreven allemaal.
Hoe sta je zelf tegenover virtual reality?
Thielemans: Ik zit een beetje in dubio. Aan de ene kant kan het mensen dichter bij elkaar brengen. Het zorgt er immers voor dat we ons in iemand anders kunnen verplaatsen. Zo ben ik in een VR-cabine gestapt waar er gewerkt werd met geur en warmte, waardoor ik me echt een soldaat in oorlogsgebied waande. Aan de andere kant is het ook een heel individuele beleving. Een VR-bril, daar is niets gezelligs aan. (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
