Tv-tip: Zero Dark Thirty @ NPO3 (22.00u)

© gf

De briljante en spannende actiethriller over de klopjacht op Osama bin Laden, het brein achter de aanslagen van 9/11, is fascinerend, met Jessica Chastain als de CIA-agente die het zenuwslopende onderzoek in goede banen moet leiden.

Dat Kathryn Bigelow van wanten weet, is ondertussen wel duidelijk. The Hurt Locker, over een team ontmijners in Irak, draaide ze toen de war on terror nog volop aan de gang was. En Osama bin Laden was nog geen negentien maanden dood of Zero Dark Thirty, de actiethriller over de klopjacht op het brein achter de aanslagen van 9/11, liep al in de bioscoop.

Bigelow is altijd al gefascineerd geweest door testosteroncinema en gewelddadige actiefilms – een double bill van Peckinpahs The Wild Bunch (1969) en Scorsese’s Mean Streets (1973) veranderde haar leven voorgoed. Die mannelijkheid en opwinding verheerlijkt Bigelow sluw en intens. Zoek echter niet naar een feministische agenda, want die is er niet. Nochtans is de verleiding daartoe bij Zero Dark Thirty groot, want de film wordt verteld vanuit het perspectief van CIA-agente Maya (een bewonderenswaardig kille Jessica Chastain). Het is dankzij haar maniakale doorzettingsvermogen dat de Navy Seals op 2 mei 2011 uiteindelijk Bin Ladens schuilplaats in het Pakistaanse Abbottabad konden binnenvallen.

Een en ander resulteert in een apolitieke film die bijna even perfect uitgevoerd is als Operation Neptune Spear, de militaire raid die uiteindelijk een einde maakte aan het leven van Washingtons most wanted. Toch kwamen Bigelow en scenarist Mark Boal onder vuur te liggen: ze consulteerden de elitesoldaten en het CIA-team die aan de missie deelgenomen hadden, maar toch zou de film een fout beeld van de werkelijkheid schetsen. Hét struikelblok, los van het morele debat over het brutale VS-folterprogramma, was dat Zero Dark Thirty suggereert dat de informatie die tot de eliminatie van Bin Laden leidde verkregen werd met behulp van waterboarding op een Pakistaanse black site van de CIA. Volgens twee Amerikaanse Senaatscommissies kwam die tip echter uit het gevangenenkamp Guantanamo Bay en kwamen er geen folterpraktijken aan te pas.

It’s a movie, not a documentary‘, reageerde Boal, ook al opent de film met de aankondiging dat het verhaal ‘op informatie van de betrokkenen en werkelijke gebeurtenissen gebaseerd is’. Ook Bigelow verdedigde zich: ‘I wanted a boots-on-the-ground experience.’ Twijfel niet: op dat gebied is dit een even briljante als spannende reconstructie van een door woede en wanhoop aangedreven wraakmissie.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content