De beste D.H. Lawrence-verfilming van Ken Russell over de zussen Ursula en Gudrun die verliefd worden op twee mannen in hun buurt.
Ken Russell, lange tijd het enfant terrible van de Britse cinema, adapteerde drie romans van D.H. Lawrence: ‘The Rainbow’ in 1989, ‘Lady Chatterley’s Lover’ als een miniserie in 1993 en dit ‘Women in Love’. Dat hij Lawrence’ universum zo goed wist te treffen, is bepaald geen toeval. Wat Lawrence deed in het repressieve klimaat van de jaren 1920, deed Russell in de vrijere sixties: de goegemeente choqueren met seks en een ongecompliceerde kijk op de natuur van menselijke relaties.
1920, het Britse mijnstadje Beldover. De zussen Ursula en Gudrun Brangwen, respectievelijk een lerares en een beeldhouwster, worden verliefd op twee mannen in de buurt: Rupert Birkin en Gerald Crich. Rupert trouwt met Ursula, Gerald begint een affaire met Gudrun, en met zijn vieren gaan ze op reis naar Zwitserland.
‘Women in Love’ is onder meer legendarisch geworden door de blote worstelende venten Oliver Reed en Alan Bates, wat voor een verbod in bijvoorbeeld Turkije zorgde, maar ook voor een hele vette box office in het Verenigd Koninkrijk. Naar verluidt waren de heren eerst niet zo happig om die scène te draaien. Na de nodige alcohol en een wedstrijd ‘wie heeft er nu de langste’ – de uitslag: plusminus ex aequo – stemden ze toe. (L.J.)
