Tv-tip van de dag: ‘Moonlight’ toont het individu achter het zwarte cliché
Moonlightis niet minder dan een mijlpaal: het is de eerste lgbtq-film én de eerste film met een volledige zwarte cast die de Oscar voor beste film won.
‘Every nigger is a star’, hoor je Boris Gardiner zingen in het begin van de film. En daar mag u meteen aan toevoegen: een uniek individu.
Miami is synoniem met witte stranden, art-decohotels en nachtleven. Moonlight toont de schaduwzijde van de stad: in de van junks vergeven achterbuurt Liberty City verbergt de eenzame en verlegen knul Chiron (Alex R. Hibbert) zich voor een bende pestkoppen in een crackhouse. Drugdealer Juan ontfermt zich over Chiron, voor hij hem de dag erop naar zijn moeder Paula terugstuurt, die – zo zal blijken – zelf aan crack verslaafd is. Later vraagt Chiron aan Juan wat ‘faggot’ betekent. Juan legt hem uit dat het oké is om gay te zijn en dat je je niet moet laten bespotten door anderen.
De film bulkt van de zwarte clichu0026#xE9;rollen, maar hij doorbreekt die clichu0026#xE9;s ook voortdurend en maakt van de personages individuen.
Dat is nog maar het eerste deel van deze triptiek, die de draad weer oppikt wanneer Chiron (nu vertolkt door Ashton Sanders) als adolescent zijn eerste aarzelende seksuele ervaring heeft. De volwassen Chiron (Trevante Rhodes) heeft Miami achter zich gelaten en dealt nu zelf in Atlanta. En dan belt Kevin, die jongen van zijn eerste kus, hem.
Regisseur Barry Jenkins baseerde zich op het onuitgegeven, semi-autobiografische toneelstuk In Moonlight Black Boys Look Blue van Tarell Alvin McCraney, die net als hijzelf opgroeide in Liberty City en die net als zijn moeder een crackverslaving had. De Britse Naomie Harris, die Paula vertolkt, had haar bedenkingen bij die rol, net omdat ze zich altijd had voorgenomen voor positieve rollen te kiezen. Jenkins erkende dat hij soortgelijke bedenkingen had, maar overtuigde haar: ‘En hij had gelijk’, aldus Harris op Collider.com. ‘Je kunt die reële mensen niet uit de geschiedenis wissen.’
Dat zegt iets over wat deze film probeert te doen: hij bulkt van de zwarte clichérollen, maar hij doorbreekt die clichés ook voortdurend en maakt van de personages individuen. Op dezelfde manier neemt Jenkins de dooddoeners van de gettofilm of het sociaal realisme op de korrel met in die context verrassend intieme scènes, van een gemeenschappelijke joint bij maanlicht op het strand tot leren drijven in de oceaan.
Mahershala Ali kreeg voor zijn bijrol van drugdealer Juan trouwens ook een Oscar, en McCraney en Jenkins samen nog eentje voor hun scenario. Jenkins trok daarvoor naar café Lord Byron in Brussel, dat toen door de zomerse hitte half leeggelopen was. ‘In tien dagen was mijn scenario af.’
Moonlight
Vrijdag 14/12, 22.30, NPO 3
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier