Tv-tip: The Three Burials of Melquiades Estrada @ Canvas (22.05u)

The Three Burials of Melquiades Estrada © gf

In zijn meeslepende regiedebuut (waarin hij zelf ook de hoofdrol vertolkt) berijdt Tommy Lee Jones alle stokpaardjes van het westerngenre. De prent haalde in Cannes de Palm voor beste acteur en beste scenario.

The Three Burials of Melquiades Estrada

Tommy Lee Jones met Tommy Lee Jones, Barry Pepper, Julio Cedillo. FR-VS 2005.

Veel échte cowboyfilms had top-acteur Tommy Lee Jones nog niet op zijn naam staan toen hij aan de bittere western The Three Burials of Melquiades Estrada begon. Samen met Robert Duvall schreef hij in 1989 tv-geschiedenis met de miniserie Lonesome Dove naar Larry McMurtry’s gelijknamige westernsaga, en ook in Ron Howards al te snel afgeschoten neowestern The Missing (2003) dook hij op, maar daar bleef het bij.

Karakterkop Jones mag dan nog wat bagage hebben dankzij de samenwerking met een rits interessante regisseurs, de ingetogen maturiteit die hij in zijn regiedebuut aan de dag legt, is fenomenaal. In deze tot tweemaal toe in Cannes gelauwerde grimmige odyssee speelt hij zelf de hoofdrol. Pete Perkins is een zwijgzame rancher in Texas die zijn toorn maar moeilijk kan bedwingen wanneer hij enkel op onverschilligheid botst na de dood van een van zijn cowboys, een illegale Mexicaanse arbeider met wie hij een vriendschapsband had.

Perkins kidnapt de moordenaar, een brutale en paniekerig reagerende grenswacht (Barry Pepper) en laat die het ontbindende lijk opgraven. Zijn doel? Samen een lange en riskante trektocht te paard ondernemen door de verraderlijke woestijn en kloven naar Mexico om Melquiades’ wens in te willigen en hem in zijn geboortedorp te begraven.

Jones liet Babel-scenarist Guillermo Arriaga de ‘Robert Mitchum goes to Mexico’-noir The Big Steal (1949) zien en duwde zijn crew een exemplaar van Albert Camus’ boek De vreemdeling in handen omdat hij de thema’s vervreemding en immigratie wilde aansnijden. De uitkomst is een narratief versplinterd, complex gelaagd en sterk raciaal-politiek geladen moraliteitsepos over sociale contrasten, wraak, gerechtigheid, berouw en verlossing. De film neemt subtiel Bijbels-mythologische proporties aan, maar roept ook herinneringen op aan het oude westernmachismo van Sam Peckinpah en John Huston.

De Britse cameraman Chris Menges geeft dit robuuste outdoordrama nog een aparte toets van gratie. Zijn schitterende widescreenbeelden van de ruwe en gloeiende landschappen van het Tex-Mexgrensgebied aan de Rio Grande zijn een soort spiegel van de ziel van de verschillende personages. Stetson af dus voor Jones.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content