Een indringende gotische romance die zich afspeelt tegen het decor van de woeste natuur van het koloniale Auckland. Holly Hunter en Anna Paquin kregen elk een Oscar voor hun prestaties, cineaste Campion triomfeerde in Cannes.
De Nieuw-Zeelandse Jane Campion heeft het in haar films meestal over de seksuele verlangens van onzekere en verkeerd begrepen maar ook eigengereide, intelligente vrouwen die botsen met mannen en hun repressieve milieu. In The Piano, een indringende gotische romance die zich afspeelt tegen het decor van de woeste natuur van het koloniale Auckland, is dat niet anders.
Het hoofdpersonage is Ada (Holly Hunter), een wilskrachtige Schotse weduwe die sinds haar zesde geen woord meer gesproken heeft. ‘Nobody knows why, least of all myself. This is not the sound of my voice, it is the sound of my mind’, zo klinkt het in de voice-over. Liever drukt ze zich uit op haar piano.
Net die piano wil Alistair (Sam Neill), de Engelse landeigenaar en man aan wie ze uitgehuwelijkt werd, niet meenemen van het strand waarop Ada met haar dochter (Anna Paquin, ondertussen ook bekend als Sookie uit True Blood) en hun spullen gedropt zijn. De piano wordt later opgekocht door Baines (Harvey Keitel), een ongeletterde Amerikaanse kolonist en halve Maori. Zijn deal: Ada kan de piano terugverdienen in ruil voor pianolessen en kleine seksuele gunsten, iets wat de jaloerse Alisdair uiteraard niet zal dulden.
De muziek in The Piano is van Michael Nyman, die naam gemaakt had als huiscomponist van Greenaway. Zijn sfeervolle minimalistische soundtrack heeft ongetwijfeld bijgedragen tot het succes van de film. Holly Hunter speelt overigens een groot deel van de pianopartijen zelf.
Van Campion moet je geen opgedirkte romantiek verwachten, dus ook hier houdt ze het opvallend onsentimenteel. De cineaste van The Portrait of a Lady (1996) en Bright Star (2009) geeft haar verhaal over foltering, obsessie, fetisjisme en passionele liefde wel een erotische, haast tactiele kracht mee. Fotografieleider Stuart Dryburgh heeft in zijn somptueuze beelden bijvoorbeeld veel aandacht voor het detail en de verwoestende kracht en het mysterie van de natuur. Let er bijvoorbeeld op hoe een uitstapje naar de bush iets beangstigends én exotisch krijgt.
Holly Hunter en Anna Paquin kregen elk een Oscar voor hun prestaties, en Campion triomfeerde in Cannes: met haar bevrijdingssprookje, voor velen nog altijd haar meesterwerk, werd ze de eerste cineaste ooit die er de Gouden Palm won.
