Tv-tip: The Bourne Ultimatum @ 2BE (20.35u)

In dit derde deel van de actiefranchise probeert Jason Bourne (vertolkt door Matt Damon) in een race tegen de klok de laatste mysteries uit zijn verleden te ontrafelen.

‘Who was I?’ Rond die vraag draaien de eerste drie delen van de actiefranchise rond Jason Bourne, de door Robert Ludlum gecreëerde CIA-agent met geheugenverlies. In deze nog intensere sequel op The Bourne Identity (2002) en The Bourne Supremacy (2004) zet Bourne zijn zoektocht naar zijn identiteit en verleden verbeten verder, al heeft zijn queeste intussen meer weg van een wraakmissie.

Superspion Bourne wil in deze episode afrekenen met de booswichten achter Treadstone, de geheime operatie waarvoor hij tot een superefficiënte moordmachine werd opgeleid en zijn identiteit moest inleveren. Zo krijgen we weer een als een kogel voorbijrazende existentiële achtervolgingsfilm: Bourne blijft altijd in beweging en holt van Moskou en Parijs over Madrid en Londen tot Tanger en New York, achternagezeten door CIA-agenten die hem uit de weg willen ruimen.

Een erg zwijgzame Matt Damon – een blok spieren achter een koele façade – toont zich opnieuw geknipt als de instinctief reagerende actieheld die zijn belagers steeds enkele stappen voor is. Toch komt de kracht van dit door regisseur Paul Greengrass geregisseerde deel voornamelijk van de frenetieke handgehouden camerastijl. Het resultaat is een opwindende dynamiek en stevige adrenalinerush, met de scènes in Waterloo Station en over de daken van Tanger als energieke hoogtepunten.

Greengrass weet doorheen deze hele Ultimatum eveneens een nerveuze sfeer van Big Brother-paranoia op te roepen door bewakingscamera’s, mobiele telefoons en computerschermen. Bourne kan nergens op adem komen en net die zowel mentale als fysieke rusteloosheid weet Greengrass je als geen andere Hollywood-regisseur te laten voelen. Van de eerdere door een pokende score van John Powell opgejaagde Bourne-films viel enkel deze in de Oscarprijzen. Het beeldje dat Christopher Rouse voor de montage kreeg, was een terechte beloning: hij kleeft alle ultrakorte fragmenten en narratieve links virtuoos aan elkaar. (LJ)