Tv-tip: Straw Dogs @ 2BE (20.35u)

Verdienstelijke remake van de thriller ‘Straw dogs’ uit 1971, met James Marsden, Kate Bosworth en True Blood-ster Alexander Skarsgård in de rol van een mogelijk nog gevaarlijker roofdier.

Drie keer raden hoe sceptisch de reacties waren toen ex-militair en gewezen filmcriticus Rod Lurie een remake wilden maken van Sam Peckinpahs Straw Dogs (1971), een van de controversieelste films van zijn tijd. Maar zie: deze nieuwe versie is geen onverdienstelijke commentaar op de klassieker van bloody Sam.

De plot en de gebeurtenissen zijn identiek aan het origineel: een koppel keert terug naar het geboortedorp van de vrouw, waar ze in hun huis aangevallen worden door een lokale bende bruten, omdat ze onderdak hebben gegeven aan de dorpsidioot, die per ongeluk een flirtende tiener heeft vermoord. Maar Lurie, met films als het gevangenisdrama The Last Castle (2001) en de politieke thriller The Contender (2000) achter zijn naam, heeft de setting wel verplaatst van Engeland naar het zuiden van de VS. En Dustin Hoffmans personage, een wiskundige, is hier een snobistische Hollywoodscenarist (James Marsden) die aan een scenario schrijft over de Slag van Stalingrad schrijft.

Peckinpah was zwaar beïnvloed door het werk van antropoloog en sociaal bioloog Robert Ardrey, voor wie mensen in hun territoriumdrift niet verschillen van andere dieren. De filmpoëet van machismo, dood en geweld zag zijn oorspronkelijke Straw Dogs dan ook vooral als een reflectie op het barbaarse geweld en de primitieve woede die in ons allemaal schuilen. Lurie heeft daar een andere mening over. Volgens hem maakt je omgeving je tot wie je bent en is het ook die omgeving die je dwingt tot geweld. Vandaar dat hij het verhaal situeert in Blackwater, Mississippi met zijn rednecks, gewelddadige footballcultuur en rassenverleden.

Het origineel was ook omstreden voor zijn verkrachtingsscène. Peckinpah filmde die alsof het slachtoffer ervan genoten had. Critica Pauline Kael omschreef Straw Dogs daarom als een fascistisch kunstwerk. Lurie laat minder ruimte voor een dergelijke interpretatie, ook al omdat de aanrander (een sterke rol van True Blood-ster Alexander Skarsgård) nu veel beter uitgewerkt is.

Wat nog niet wil zeggen dat deze nieuwe versie ook beter is dan het beklemmende origineel. Sommige scènes en situaties zijn té bot uitgewerkt en de film mist ambiguïteit. En dan is er nog de stijl. Lurie kiest voor een geliktere standaardaanpak, ook in de gewelddadige finale. Peckinpah moet dus nog niet vrezen voor zijn status.

Luc Joris