Tv-tip: Steve Jobs is ook in zijn biopic een genie en een eikel
De oprichter van Apple praat alsof hij in The West Wing rondloopt en hij lijkt op Michael Fassbender met een bril in Steve Jobs, de biopic die scenarist Aaron Sorkin en regisseur Danny Boyle losjes op het leven van de technologiegigant baseerden.
Scenarist Aaron Sorkin en regisseur Danny Boyle volgen Jobs niet van de wieg tot het graf maar focussen op wat voorafging aan drie sleutelmomenten in zijn carrière: de lanceringen van de Apple Macintosh in 1984, die van de NeXT Computer in 1988 en ten slotte die van de iMac in 1994. De film volgt bij elke lancering realtime hoe Jobs (Fassbender dus) zich klaarmaakt voor zijn presentatie, hier en daar onderbroken door korte flashbacks. Telkens duiken daarbij dezelfde medewerkers en mensen uit zijn intieme kring op: zijn vertrouwelinge Joanna Hoffman (Kate Winslet), zijn zakelijke partners van het eerste uur Steve Wozniak (Seth Rogen) en John Sculley (Jeff Daniels), softwareontwikkelaar Andy Hertzfeld (Michael Stuhlbarg), zijn ex Chrisann Brennan (Katherine Waterston) en haar dochter Lisa Brennan (onder meer vertolkt door Perla Haney-Jardine).
Jobs noemde een van zijn eerste prototypes voor de Macintosh naar Lisa maar weigerde lange tijd te erkennen dat hij ook haar vader was, zoals in de film blijkt wanneer hij tegenover Hoffman fulmineert over een Time-artikel dat het vaderschapsdispuut onthult. Ook de wrijvingen in de relatie met Wozniak en Sculley komen in discussies vol spitante oneliners aan bod. Dat laatste is het handelsmerk van sterscenarist Aaron Sorkin, de man die ook de pen vasthield bij onder meer A Few Good Men, The West Wing en The Social Network.
Regisseur Danny Boyle koos ervoor om elk deel van deze drieakter in een ander formaat te draaien, respectievelijk het korrelige 16 mm, het warmere 35 mm en het strakkere digitaal. Parallel daarmee bestaat ook de soundtrack uit drie verschillende delen. Het eerste maakte componist Daniel Pemberton vooral met analoge synthesizers, het tweede is orchestraler – die akte van de film speelt zich niet toevallig af in het War Memorial Opera House in San Francisco – en het derde is volledig digitaal. Pemberton heeft dat laatste ook op zijn iMac gecomponeerd.
Het genie Jobs blijkt hier meer dan eens ook een – excusez le mot – eikel, een kille, sociaal onhandige en rancuneuze megalomaan. De film is dan wel gebaseerd op de geautoriseerde biografie van Walter Isaacson, maar kreeg uit meer dan één hoek de kritiek dat het eindresultaat maar weinig met de Jobs van vlees en bloed te maken heeft. Boyle verdedigde zich door naar de Bard te verwijzen: ‘Shakespeare deed dat ook. Hij nam sommige feiten over een machtig man en giste vervolgens naar een pak andere dingen om bij de menselijke kant te raken.’
Steve Jobs
Vrijdag 6/12, 21.20, Canvas
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier