Tv-tip: ‘Samba’, een ontwapenende mix van scherts en gevoelige maatschappelijke thema’s

Hoe vrolijk zijn naam ook klinkt, het hart is Samba (Omar Sy, de gentleman-meesterdief uit de Netflixserie Lupin) diep in de schoenen gezonken. De Senegalees droomt ervan om chef-kok te worden en woont al bijna tien jaar in Frankrijk, maar heeft nog altijd geen verblijfsvergunning. Overleven doet hij door in het zwart borden af te wassen in een Parijs luxehotel. Omdat ze Samba er een contract hebben aangeboden, is hij naar de prefectuur gestapt om zijn situatie te regulariseren. Maar daar hebben ze zijn aanvraag niet zo begrepen: hij wordt opgepakt, naar een detentiecentrum aan de luchthaven gebracht en dreigt uitgezet te worden.

In het detentiecentrum trekt Samba de aandacht van Alice (Charlotte Gainsbourg), een frêle hulpverleenster die na een burn-out haar job als directielid ingeruild heefty voor vrijwilligerswerk bij een organisatie die immigranten begeleidt bij hun asielaanvraag. Hoewel haar collega Manu (Izïa Higelin) haar nog gewaarschuwd heeft dat ze zichzelf moet beschermen, afstand bewaren en zeker nooit haar telefoonnummer aan vluchtelingen geven, gebeurt het tegenovergestelde. Wanneer Samba opnieuw vrijkomt en weer de illegaliteit in duikt, raken hun levens meer en meer verstrengeld.

De Franse tandem livier Nakache en Éric Toledanostelt netelige sociale kwesties of cultuurverschillen graag met humor in vraag, ook al maken ze daarbij soms gebruik van al dan niet dwaze raciale stereotypen. De autodidacten scoorden in 2011 een kolossaal succes met Intouchables, een tragikomedie over een verlamde Parijse aristocraat en een uitbundige zwarte man uit de banlieue (ook al een rol van Sy) die wereldwijd 70 miljoen toeschouwers trok. Die ontwapenende mix van scherts en gevoelige maatschappelijke thema’s vind je ook terug in in Samba (2014).

Voor deze genereuze komedie greep het feelgoodduo terug naar Samba pour la France, een roman van Delphine Coulin waarvoor die zich liet inspireren door haar vrijwilligerswerk bij Cimade, een organisatie die zich inzet voor migranten. In een realistische stijl à la Claude Sautet schetsen de regisseurs de vluchtelingenproblematiek, de extreme marginaliteit en de kafkaiaanse situaties waarin vluchtelingen kunnen terechtkomen. Tegelijk moffelen ze ook de problemen aan het andere eind van de maatschappelijke ladder, zoals burn-out, niet weg.