Een Amerikaans drama van regisseur Paul Thomas Anderson met drievoudig Oscarwinnaar Daniel Day-Lewis in de hoofdrol.
De enige echte fantoomdraad komt natuurlijk uit het gat van Liliane in In de gloria, maar deze is toch een goeie tweede: Phantom Thread, in 2017 volgens vele critici de film van het jaar – en nog altijd de laatste film waarin drievoudig Oscarwinnaar Daniel Day-Lewis schitterde. De geprezen Brits-Ierse acteur kondigde voor de release van de film aan dat hij stopte met acteren, een uitspraak waar hij nog steeds niet op teruggekomen is.
Day-Lewis speelt Reynolds Woodcock, een gerenommeerde modeontwerper in het Londen van de jaren vijftig. Zijn flamboyante jurken vinden gretig aftrek in de high society maar voor hemzelf zijn ze meer dan luxueuze koopwaar. Reynolds beschouwt zijn creaties als kunstwerken die onmiskenbaar de passie en persoonlijkheid van hun schepper uitdragen. Om die reden naait hij er ook kleine, geheime boodschappen voor zijn klanten in.
In zijn atelier in een georgiaans herenhuis wordt hij bijgestaan door een team van gedisciplineerde ambachtslui, maar vooral door Cyril (Lesley Manville), zijn toegewijde zus en zakenpartner. Met haar bespreekt Reynolds alles, ook zijn beslissing om een minnares koelbloedig te dumpen. Tijdens een uitstapje op het platteland valt de nukkige vrijgezel, die getrouwd is met de herinnering aan zijn overleden moeder, voor Alma (Vicky Krieps), een onhandige serveerster. De veel jongere Alma wordt zijn nieuwe maîtresse, zijn muze en het model voor wie hij exclusieve japonnen gaat ontwerpen. Maar hoe onmisbaar ze zich ook voor hem probeert te maken, geleidelijk wordt ze ook de fantoomdraad die zijn leven overhoop haalt.
There Will Be Blood, The Master, Inherent Vice… Regisseur Paul Thomas Anderson exploreert film na film de wilde dromen, de demonische ambities en het morele verval van dominante mannen. Ook in Phantom Thread is dat zo. De wilsstrijd tussen schepper en muze krijgt hier een sinister noirtintje, waardoor de film evolueert naar een gothic romance met knipogen naar Hitchcocks Rebecca. Op de soundtrack hoort u andermaal het werk van Radiohead-gitarist Jonny Greenwood, die hier al voor de vierde keer samenwerkte met Anderson. Van de zes Oscarnominaties wist Phantom Thread er slechts eentje te verzilveren, die voor de kostuums. De liefde voor naald en draad straalt inderdaad af van dit venijnige sprookje over sociale hiërarchie en de weigering om je te laten domineren.
Phantom Thread
Vrijdag 11/9, 21.15, Canvas
