In zijn nieuwe documentairereeks reist Rudi Vranckx eens te meer de wereld rond, op zoek naar kleine heldendaden van gewone mensen. ‘Superman blijkt niet enkel in Amerika te wonen.’
‘Op een dag als vandaag, terwijl ik voetbal speelde, probeerden twaalf huurmoordenaars mij te vermoorden.’ De openingszin van Rudi Vranckx’ Kleine helden doet je al meteen vreemd opkijken: de Mexicaanse boerenzoon Semeí Verdía lijkt wat hij vertelt de normaalste zaak van de wereld te vinden. Verdía is een van de ‘kleine helden’ die de nieuwe reeks van Vranckx mogelijk maakten. Gewone mensen die ondanks de mogelijke gevolgen weigeren de situatie domweg te aanvaarden.
In de eerste aflevering bezoekt Vranckx Mexico, een land waar extreem gewelddadige criminaliteit en angst de plak zwaaien. Sinds 2006 verdwenen volgens de overheid 22.000 Mexicanen, Human Rights Watch telt er nog zo’n 5000 meer. Drugsbendes terroriseren het land, vaak hand in hand met lokale politici.
Semeí Verdía richtte een burgerwacht op tegen de criminelen in zijn regio, Norma Romero Vásquez zorgt met haar lokale vrouwenclubje voor voedsel en kledij voor passerende immigranten op weg naar een beter leven en zakenvrouw Julia Alonso Carvajal zoekt sinds de verdwijning van haar zoon mee naar de vermiste geliefden van anderen – via het internet schoolde ze zichzelf om tot forensisch onderzoeker. Ze brengen daarmee niet enkel hun eigen leven, maar ook dat van familie en vrienden in gevaar. Viva México!
Dat Rudi Vranckx de wereld rondreist is niet nieuw, maar de verhalen waarmee hij nu terugkomt, zijn nadrukkelijker menselijk dan wat de televisiemaker eerder afleverde. Acht weken lang zijn ‘kleine helden’ de vredepredikers van dienst. Geen droog, op feiten gebaseerd verslag, maar verhalen van personen die op hun eigen unieke manier het verschil proberen te maken. Van Roemeense mensenhandelslachtoffers, over Keniaanse olifantenactivisten tot getuigen van het leven aan de frontlijn tegen IS: strijdlust kent geen grenzen. En Superman blijkt niet enkel in Amerika te wonen.
Vranckx volgt zijn getuigen dagenlang voor een zo volledig mogelijk portret van levenslopen die voor ons haast niet te vatten zijn. En hoe zwaar de documentaires op het eerste gezicht ook lijken, de opzet is overtuigen dat onze aardkloot nog niet helemaal om zeep is. Het ongeloof maakt gaandeweg plaats voor hoop. Deze mensen zijn elk op hun manier gebroken, maar hun strijd houdt hen staande. Of zoals de Mexicaanse Julia het treffend verwoordt: ‘Het is beter om kort en moedig te leven dan lang en op je knieën.’
Jorik Leemans
