Tv-tip: ga al dansend voor de televisie het nieuwe jaar in met ‘David Byrne’s American Utopia’

Byrne schreef al geschiedenis met Stop Making Sense (1984), een door Jonathan Demme geregistreerde opname van een Talking Heads-show die nog altijd geldt als een van de beste en meest vernieuwende concertfilms ooit. David Byrne’s American Utopia, een theaterversie van zijn album uit 2018, is een al even inventieve mix van performance, muziek en choreografie. Byrne verzamelt elf muzikanten van diverse etniciteit op een leeg podium omringd door glinsterende metalen gordijnen. Iedereen is op blote voeten en gekleed in sobere maar elegante grijze pakken – ‘om het stamgevoel te versterken’, dixit Byrne. De instrumenten zijn draadloos versterkt waardoor de muzikanten zich vrij over het podium kunnen bewegen.

Nog voor de opvoering van de eerste Broadwayshow nam Byrne contact op met stadsgenoot Spike Lee. Nogal wat songs snijden sociale kwesties aan en Byrne vond de regisseur van Do the Right Thing, Malcolm X en BlacKkKlansman daarom de geknipte man voor de regie. Nadat hij de show enkele keren gezien had, blikte Lee vervolgens de film op twee dagen en met elf camera’s in. In vergelijking met de theaterversie heeft hij hier en daar zijn eigen visuele accenten gelegd. Tijdens de opvoering van de opzwepende cover van Janelle Monáes protestsong Hell You Talmbout komen bijvoorbeeld families van Afro-Amerikaanse slachtoffers van politiegeweld in beeld terwijl ze foto’s van hun geliefden vasthouden. Met de musicals van Busby Berkeley in het achterhoofd, laat Lee de camera de choreografieën soms ook van dichtbij volgen of last hij nogal wat verrassende, van bovenaf gefilmde shots in.

De choreografie van Annie-B Parson, de oorspronkelijke choreograaf van de show, legt net zoals in Stop Making Sense sterk het accent op gebaren. De belichting is sober maar virtuoos en de aanstekelijke energie van zowel de muziek als de musici en de bedreven regie van Lee doen de rest: ze maken van de show een hypnotiserende, vrolijk rockende film.

En Byrne? Als een geëngageerde popster mengt hij protestliederen over het klimaat en de politiek met songs over de werking van de hersenen en een bewerking van een nonsensliedje van de dadaïstische kunstenaar Hugo Ball. Regelmatig legt hij de show stil om de ideeën achter de nummers te bespreken of spreekt hij zich nadrukkelijk hoopvol uit over een beter Amerika met meer intermenselijk contact. Meer dan eens barst hij in manische danspasjes uit. Laat het u vooral niet tegenhouden om zelf huppelend rond te springen wanneer u naar deze concertdocu kijkt.

David Byrne’s American Utopia

Vrijdag 31/12, 3.05, Canvas

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content