Gunnar Jónsson is de maagdelijke vleesberg in het laconieke ‘Virgin Mountain’ van regisseur Dagur Kári.
De maagdelijke berg uit de titel van deze film is Fúsi: 43, woont nog steeds bij zijn moeder in de buurt van Reykjavik, telt zacht uitgedrukt enkele kilootjes te veel en heeft dus nog nooit seks gehad. Zijn leven sleept zich voort, van zijn werk (bagageafhandelaar op de luchthaven), naar zijn wekelijkse uitstap naar altijd hetzelfde Thaise restaurant waar hij altijd hetzelfde gerecht bestelt. Thuis dompelt Fúsi (Gunnar Jónsson) zich, samen met zijn enige vriend Rolf, onder in de slag van El Alamein, die hij nauwgezet op schaal nabouwt. Bij zijn favoriete metalprogramma op de radio vraagt hij Dolly Partons Islands in the Stream aan. En als hij al andere sociale contacten heeft, lopen die veelal verkeerd af. Op het werk is hij het slachtoffer van het getreiter van collega’s en als hij vriendschap sluit met een achtjarig meisje uit de buurt beticht men hem van pedofilie.
En dan krijgt hij voor zijn verjaardag een cowboyhoed, met de bijbehorende linedancelessen – een cadeautje van het lief van zijn moeder, die hem vooral buiten wil krijgen. En ja, hoor: Fúsi ontmoet zowaar een vrouw: Sjöfn (Ilmur Kristjánsdóttir). Maar niet alleen passen ze niet bij elkaar, de jonge Sjöfn draagt ook diepe psychologische wonden met zich mee en verkiest de eenzaamheid.
Dagur Kári, de regisseur van Nói albinói en Dark Horse, toont andermaal zijn voorliefde voor onbeholpen marginale personages, en ook zijn gevoel voor laconieke humor doet denken aan collega’s als Jim Jarmusch en Aki Kaurismäki. Geen donkere wanhoop hier, wel een grote sloeber met een achy, breaky heart. Leg uw cowboyboots klaar.
Virgin Mountain
Zaterdag 2/2, 22.05, Canvas
