Tv-tip: ‘Boven is het stil’ @ NPO2 (23.55u)

Jeroen Willems als hunkerende protagonist in 'Boven is het stil'. © gf

De Nederlandse film van Nanouk Leopold – de laatste met de betreurde Jeroen Willems – kan omschreven worden als ‘Brokeback Mountain op een afgelegen boerderij in de polders’.

Vrijdag 5/12, 23.55 – NPO2. Nanouk Leopold, NL-D 2013

In Nederland wordt er met een mix van afgunst en verwondering naar de hausse van de Vlaamse film gekeken. Dat wil echter niet zeggen dat er bij onze noorderburen niets boeiends gebeurt op het vlak van cinema. In Boven is het stil laat het Rotterdamse buitenbeentje Nanouk Leopold weer zien dat ze een opmerkelijke stem is binnen de Nederlandse film.

Eigenlijk kun je Boven is het stil omschrijven als ‘Brokeback Mountain (2005) op een afgelegen boerderij in de polders’. Leopold vertrok voor dit drama, dat volledig in Zeeland werd opgenomen, van het internationaal geprezen literaire debuut van Gerbrand Bakker, een boek dat omwille van zijn karige proza doet denken aan het werk van Annie Proulx en Cormac McCarthy.

Het hoofdpersonage is Helmer, een boer van midden de vijftig die voor mannen valt. Helmer is een binnenvetter, en is zo door eenzaamheid verteerd dat hij er nauwelijks in slaagt om zijn gevoelens uit te drukken of om contact met mensen te maken, ook niet met de nieuwe jonge boerenknecht, voor wie hij wel iets voelt.

Deze uitgebeende film is veel meer dan een verhaal over homoseksualiteit. Helmer ligt al jarenlang overhoop met zijn autoritaire vader omdat die hem steeds als een mislukte zoon heeft beschouwd. Nu zijn pa zwaar ziek en bedlegerig is, lijkt Helmer alleen maar op zijn dood te wachten. Of toch niet? Helmer mag zijn vader dan wel ruw behandelen, toch maakt zijn haat stilaan plaats voor wroeging en tederheid.

Boven is het stil is naar Leopoldnormen een emotionele, zachte film. In Guernsey (2005), Wolfbergen (2007) en Brownian Movement (2010) kwam de regisseuse visueel vaak streng uit de hoek. Ook deze karakterstudie is sober en ingetogen van stijl, met weinig dialoog, en de Belgische cameraman Frank van den Eeden weet de beklemmende sfeer prachtig te vatten.

Vlaming Wim Opbrouck heeft een kleine maar opvallende rol als een verliefde Vlaamse melkrijder, maar bovenal is dit de film van Jeroen Willems, die de hunkerende Helmer met verve neerzet. De imposante acteur, die enkele maanden na de opnamen overleed, maakt de innerlijke wereld van Helmer zicht- én voelbaar met een eenvoudige blik of lichaamsgebaar.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content