Hoe communiceer je met buitenaardse wezens met zeven tentakels die zelfs geen Esperanto spreken en zich uitdrukken in bizar symbolen waar geen computer wijs uit raakt? Amy Adams mag het uitvissen in Arrival.
Op twaalf willekeurige plekken op aarde, waaronder de Siberische toendra en de Soedanese woestijn, landt telkens een ruimteschip. Nu ja, landen: de gigantische ovaalvormige objecten – als monolithische varianten op dat Londense landmark, de wolkenkrabber The Gherkin – blijven vlak boven de grond zweven. Eentje hangt roerloos boven de groene prairies van Montana, de plek waar legerkolonel Weber (Forest Whitaker) linguïste Louise Banks (Adams) in allerijl naar heeft laten overvliegen. Samen met fysicus Ian Donnelly (Jeremy Renner) moet ze achterhalen wat de aliens juist willen.
Simpel is dat niet: de grote, inktvisachtige wezens – ze noemen ze ‘heptapods’ – communiceren vanuit een ‘mist box’ met vreemde, zwarte inktwolken die oplossen in cirkelvormige tekens. Het is aan de twee wetenschappers om die zo snel mogelijk te ontcijferen want ondertussen nemen de spanningen tussen verschillende naties snel toe. Ook de militaire bevelhebbers beginnen hun geduld te verliezen.
Donkere, intrigerende puzzels met diepgang: dat is zowat het waarmerk geworden van de Denis Villeneuve, de Canadese regisseur van onder meer Incendies (2010), Enemy (2013), Prisoners (2013), Sicario (2015) en recenter Blade Runner 2049 (2017). Arrival, naar het kortverhaal Story of Your Life van Ted Chiang, is een toonbeeld van hoe je spanning opbouwt door slechts mondjesmaat informatie te lossen. Villeneuve heeft daarbij geen bombastische speciale effecten of explosies nodig. Het strakke productiedesign is grandioos: in het ruimteschip gaat Louise bijvoorbeeld in haar feloranje beschermende pak door een monolitische grijze koker. De onheilspellende minimalistische soundtrack van wijlen Jóhann Jóhannsson tot de Pollockachtige cirkels en symbolen die de heptapods op een levensgroot scherm creëren: alles in deze licht contemplatieve thriller versterkt de sfeer. En terwijl Louise hoe langer hoe meer opgaat in de taal van de aliens, worden haar herinneringen aan haar vroeg overleden dochter almaar sterker.
Villeneuve heeft met Arrival een filosofisch sprookje gemaakt waarin de tijd niet blijkt te zijn wat hij lijkt, en dat u gerust mag bijschrijven in het rijtje van intelligente sciencefictionfilms als Kubricks 2001: A Space Odyssey en Spielbergs Close Encounters of the Third Kind.
Arrival
Woensdag 13/11, 20.35, Q2
