Theater: Vaders en dochters

Toneelschuur boort in ‘Bij mijn vader in bed(wegens omstandigheden’)’ een ongemakkelijk onderwerp aan: wat als mama sterft en papa en dochter wezenloos achterblijven…

The Play = In bed met mijn vader (wegens omstandigheden)

Gezelschap = Toneelschuur

In een zin = Eenvoudig, onderhoudend en rakend theater dat weinig inventief is en soms te illustrerend maar een mooi vader-dochterverhaal vertelt.

Hoogtepunt = Het moment waarop vader en dochter, elk langs een kant van het gaasgordijn, elkaar willen maar niet durven te bellen.

Score = * * *

Quote = ‘Het is toch normaal dat ik mijn dochter bij me in bed wil als mijn vrouw pas overleden is?’

Delphine en koning Albert zouden ongemakkelijk zitten te draaien in hun stoel tijdens het beleven van Bij mijn vader in bed (wegens omstandigheden). Daarin wordt de noodzakelijke maar ongemakkelijke relatie tussen een vader en dochter haarfijn uit de doeken gedaan.

De twee zijn tot elkaar ‘veroordeeld’ nadat hun echtgenote/moeder overleden is. De telefoontjes zijn aanvankelijk bijzonder stroef. Ze klinken soms als weerberichten, soms als ingehouden verdriet en zitten vaak vol frustratie, onbegrip en nijd. Die telefoongesprekken worden afgewisseld met flashbacks uit de kindertijd waarin de dochter een tekening maakt aan de keukentafel, vader en dochter samen met een helikoptertje spelen of de dochter haar papa leert walsen.

De letterlijke en figuurlijke afstand tussen vader en dochter (een uitstekende René van ’t Hof en Marieke de Kleine) wordt gevisualiseerd door een doorzichtig gordijn. Dat gordijn is opgehangen tussen het smalle voortoneel (waar de dochter op en om een stoeltje draait) en het centrale toneel waar vader aan de ontbijttafel zit.

De regie van Paul Knieriem is sober. Net als de tekst. Magne Van den Berg schreef een secuur opgebouwde tekst die zo uit het dagelijks leven geplukt lijkt. De gesprekken over meubels, het weer en verkoudheden zijn in al hun banaliteit erg herkenbaar. Zo spelen de acteurs ook: heel gewoon, integer én klein. Alsof ze niet op de planken maar voor een televisiecamera staan.

En dat werkt. Bij mijn vader in bed (wegens omstandigheden) is eenvoudig, onderhoudend en rakend theater dat niet inventief is en soms te illustrerend maar wél een mooi, hoopvol verhaal vertelt. Ondanks het melige begin en het overdreven gesnotter van de dochter (‘ik heb een verkoudheid’), blijf je geboeid. Je ziet dat vader en dochter elkaar hard nodig hebben en beter begrijpen dan ze zelf willen toegeven én je ziet ook hoe beide koppig blijven mokken. Je hoopt een uur lang dat de koppigheid het zal begeven. In het theater en erbuiten.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Meer info: www.toneelschuur.nl en www.metmijnvader.nl