Theater: Te veel van hetzelfde

Zimmermann en De Perrot serveren in ‘Hans was Heiri’ virtuoos gedanste edoch lauwe circusprak. Dat heet dan – verbloemend – een ‘familiespektakel’.

The Play = Hans was Heiri

Gezelschap = Zimmermann en De Perrot

In een zin = Een typisch familiespektakel: veel vorm maar jammerlijk weinig inhoud.

Hoogtepunt = Het moment waarop een van de dansers uit het huis klautert en op het platte dak begint te wandelen terwijl het huis ronddraait.

Score = * *

En waarom, denkt u, reppen we nooit een woord over zogeheten ‘familiespektakels’? Omdat de term ‘familiespektakel’ is afgegleden tot een excuusbegrip voor luchtige voorstellingen die niets meer of minder beogen dan visuele verwondering oogsten (wauw!) zonder enige diepgang te bieden. Toen Holland Festival afgelopen zomer Hans was Heiri aankondigde als een ‘familiespektakel’ hielden we ons hart vast. Spijtig genoeg terecht.

Indrukwekkend is de voorstelling zonder meer. Met een stapel houten latjes bouwden choreograaf Martin Zimmermann en componist Dimitri De Perrot een bende poppen (de houten dubbelgangers van de zeven performers) én een meer dan levensgrote huisstructuur die als een molen rond zijn as kan draaien. Dit geolied circustheaterduo heeft al enkel wonderlijke (en vooral met een filosofische toets verrijkte) acrobatische voorstellingen op hun conto staan. Hun stijlkenmerk is een fascinerend decor waaruit alle actie groeit. In Hans was Heiri (wat zoveel betekent als van hetzelfde laken een broek) wil het duo focussen op het feit dat alle mensen eigenlijk dezelfde aandoenlijke knoeiers zijn. We kijken in het draaiende huis binnen en zouden moeten zien hoe verschillende mensen allemaal op een haast soortgelijke manier hun leven invullen, zich letterlijk vastklampen aan de muren die muren oplopen of een vrolijk deuntje zingen terwijl ze ondersteboven in het leven staan. Je ziet vooral hoe de dansers / acrobaten anderhalf uur lang flauwe variaties uitvoeren op enkele indrukwekkende scènes. De Pierrot staat live op de scène te draaien maar we kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat de DJ dan wel live draait maar vooral de afgesproken deuntjes uit zijn mengtafels zwiert. Zijn performers verrassen, doet hij niet. En ook het publiek verrast hij na een poosje niet meer waardoor de muziek afzakt tot muzak.

Mensen zien bengelen aan een draaiend huis, een vrouw omgekeerd aan haar tafeltje zien grienen, een man op het plafond zien lopen, … Het levert heerlijke beelden op. Een typische Arlecchino-figuur (gespeeld door Zimmermann zelf) laveert tussen alle scènes door en zorgt voor wat (flauw) amusement. Hebben we ons verveeld? Geenszins. Maar Hans was Heiri is wél een typisch, op veilig spelend ‘familiespektakel’: veel vorm en beschamend weinig inhoud.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Binnenkort te zien in Brussel en Brugge. Meer info: www.zimmermanndeperrot.com