Theater: Liquid Love Hotel, Toneelgroep Ceremonia

In Ceremonia’s ‘Liquid Love Hotel’ slaapt u met en tussen de flauwe grappen.

Voor het verhaaltje hoeft u Liquid Love Hotel ( * * 1/2) niet direct bij te wonen. Dat verhaal is zo doorzichtig als de netkous van de betere sekswerker. En voor de inventieve regie bent u bij deze voorstelling evenmin aan het juiste adres. Johan Knuts – als acteur verbonden aan Toneelgroep Ceremonia – regisseert zijn tekst vanuit een onwezenlijk respect voor de acteur. Het gevolg hiervan: de acteurs gaan voluit en dat doen ze lang, plat, zwanzend én rakend. Dat laatste is meteen een reden om de voorstelling wel te proeven: de ‘vibes’ van acterende klasbakken doen de zaal bij momenten zalig zinderen.

Een meesterlijk acteur met regiekriebels

Regisseur Johan Knuts is hiermee niet aan zijn proefstuk toe. Hij maakte al De vier seizoenen (2003) en Lachstuk (2007) bij Toneelgroep Ceremonia. Knuts was ook een poosje artist-in-residence bij Theater Malpertuis, waar hij de weinig succesvolle voorstellingen Edelfinger (2006) en Drie Blinden (2007) creëerde.

Deze theatermaker gooit vooral hoge ogen als meesterlijk acteur die de taal van Eric De Volder fantastisch weet te vertolken. Meer zelfs: hij behoort al van in den beginne tot de artistieke kern van De Volders gezelschap en helpt De Volders taal – al improviserend vanaf de speelvloer – ook daadwerkelijk mee te ontwikkelen. Zo schitterde hij in Regent en Regentes (2000) en in Brand (2004). In Nachtelijk Symposium (1994), een van de eerste successtukken van De Volder, speelde hij eveneens mee. Samen met die andere kernleden Ineke Nijssen en Hendrik-Hein Van Doorn.

Deze beide spelers zijn ook in Knuts’ Liquid Love Hotel van de partij, samen met Wouter Bruneel én Leen Roels. Roels is een van de jongste actrices van Toneelgroep Ceremonia die bovendien graag én goed regisseert en schrijft. Onlangs stond Knuts, samen met Ineke Nijssen en Hendrik-Hein Van Doorn, op de planken in Roels’ geslaagde MADRE (2009). Zij maakte de voorstelling onder de vleugels van Toneelgroep Ceremonia. Knuts vertolkte er de rol van een travestiet in en toonde hiermee wat hem tot zulk een virtuoos speler maakt.

Eigen aan Knuts is zijn vinnig combineren van tragiek en kolder in een eigenzinnige fysionomie, aangepast aan het personage dat hij speelt. Stem incluis. Alleen zijn grote, ernstige ogen veranderen nooit. Die priemen altijd hard, melancholisch en ernstig de zaal in en doorboren met eenzelfde kracht zijn medepersonages.

De kriebels beroeren te weinig

Die voorkeur voor tragiek en komedie kleurt, samen met de passie en eenvoud waarmee hij acteert, eveneens zijn schrijf- en regietaal. Dat leidt nog niet altijd tot geslaagd toneel.

Knuts laat zijn acteurs in Liquid Love Hotel in een mager cyclisch verhaal opdraven. Het bevreemdende beginbeeld van de voorstelling is namelijk ook het (revelerende) slotbeeld. In die scène bazelt Wouter Bruneel, met de das fluks rond het bezwete voorhoofd geknoopt, wat voor zich uit. Alle woorden blijken uit het beduimelde laadje ‘Huwelijksproblemen’ te komen. Hoe origineel.

Tijdens het verdere verloop van de voorstelling trachten Lex en Amanda (ietwat stroef vertolkt door Bruneel en Nijssen) hun problemen op een even ludieke als hopeloze manier op te lossen. Ze ‘vieren’ hun 25ste huwelijksverjaardag in het (morsige) hotel waar ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Nu zullen ze het bed weliswaar niet met elkaar delen, maar elk met een luxeprostituee. Ideetje van echtgenoot Lex!

Wat zich vervolgens voltrekt, is bij momenten hilarisch en ontroerend – vooral in de monologen zorgen Knuts’ woorden en het spel van de acteurs voor vuurwerk – maar te vaak ook langdradig en voorspelbaar. Bovendien koesteren de makers een iets te grote liefde voor flauwe taal- en seksmoppen. De acteurs zetten elk, dankzij hun zorgvuldige mimiek en fysiek, doorleefde karakters op de scène die hunkeren naar of een afkeer hebben van intimiteit. Enkel Bruneel (als Lex) weet soms moeilijker te overtuigen.

Het is echter regisseur en auteur Johan Knuts die het minst weet te overtuigen. Ondanks de sober vormgegeven maar prachtig belichte scène die zowel de warme gloed van vergane glorie uitstraalt als de kitscherige gloed van verdoken sekstempels. Ook de muziekkeuze weet de tragikomische sfeer perfect te onderstrepen.

In dat decor zetten de acteurs hun beste beentje voor maar ze kunnen niet maskeren dat Knuts’ taal te weinig diepgravend is doordat bepaalde emoties, bedenkingen of situaties te lang uitgesponnen of teveel herhaald worden. Dat haalt de ruk uit elke Liquid Love…

Els Van Steenberghe

Liquid Love Hotel, Toneelgroep Ceremonia. Gezien op 7 mei 2010. Meer info: www.toneelgroepceremonia.be